5 Dywizjon Artyleryjskiego Rozpoznania Pomiarowego

5 Samodzielny Dywizjon Artyleryjskiego Rozpoznania Pomiarowego (5 sdarp) – pododdział artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego ludowego Wojska Polskiego (poczta polowa nr 92697).

12 kwietnia 1944 roku, w miejscowości Wakino nad Oką, na podstawie rozkazu specjalnego Nr 09 dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR rozpoczęto formowanie jednostki samodzielnego dyonu artylerii zwiadu pomiarowego^[1]. Jednostkę organizowano przy 5 Pułku Artylerii Ciężkiej, według sowieckiego etatu Nr 08/555 samodzielnego dywizjonu artyleryjskiego rozpoznania (ros. отдельный разведывательный артиллерийский дивизион). 20 lipca 1944 roku stan ewidencyjny liczył 275 żołnierzy, w tym 21 oficerów, 47 podoficer i 207 szeregowców^[2].

W październiku 1945 roku dyon został włączony w skład 80 Pułku Artylerii Ciężkiej w Biedrusku, zachowując dotychczasową organizację.

Obsada personalna dowództwa dywizjonu

dowódca - kpt. Witold Rogaliński
zastępca dowódcy ds. polit.-wych. - chor. Wincenty Kłopiński
szef sztabu - kpt. Józef Szkiełko

Struktura organizacyjna sdarp według etatu Nr 08/555

dowództwo
bateria rozpoznania topograficznego
dwie baterie rozpoznania dźwiękowego
pluton rozpoznania optycznego
pluton fotogrametryczny

Przypisy

↑ W rozkazie Nr 09 dowódcy 1 Armii z dnia 10 kwietnia 1944 roku jednostka nazywana jest także samodzielnym dyonem artylerii instrumentalnego zwiadu.
↑ W zestawieniu stanu bojowego i liczbowego 1 Armii Polskiej w ZSRR według danych na dzień 20 lipca 1944 roku jednostka występuje pod nazwą 2 dyon artylerii zwiadu.

Bibliografia

Igor Błagowieszczański, Artyleria ludowego Wojska Polskiego 1943-1945, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr specjalny 3 (66), Warszawa 1973
Igor Błagowieszczański, Artyleria w II wojnie światowej. Studium historyczno-wojskowe, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1983, ISBN 83-11-06909-3
Władysław Ways, Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, tom 2, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967

[1] W rozkazie Nr 09 dowódcy 1 Armii z dnia 10 kwietnia 1944 roku jednostka nazywana jest także samodzielnym dyonem artylerii instrumentalnego zwiadu.

[2] W zestawieniu stanu bojowego i liczbowego 1 Armii Polskiej w ZSRR według danych na dzień 20 lipca 1944 roku jednostka występuje pod nazwą 2 dyon artylerii zwiadu.

[1]

[2]