4 Dywizja Strzelców Polskich (II Korpus)

4 Dywizja Strzelców Polskich – wielka jednostka piechoty II Korpusu Polskiego Wojska Polskiego na Wschodzie.

4 Dywizja Strzelców Polskich

Historia
Państwo	Republika Rosyjska
Sformowanie	1917
Rozformowanie	1918
Dowódcy
Pierwszy	płk Kopczyński
Działania zbrojne
Bitwa pod Kaniowem
Organizacja
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	II Korpus Polski w Rosji

Dywizja walczyła w składzie II Korpusu Polskiego

Sformowana na bazie rosyjskiej 166 Dywizji Piechoty z 9 Armii w grudniu 1917 w Suczawie na Bukowinie. Formowanie kontynuowano później w Sorokach w Besarabii. Weszła w skład II Korpusu Polskiego. Rozformowana razem z Korpusem 11 maja 1918.

Dowództwo dywizji

dowódcy:

• płk Lucjan Kopczyński
• gen. ppor. Władysław Glass (?-28.03.1918)
• płk Franciszek Zieliński

szefowie sztabu:

• ppłk Stanisław Dowoyno-Sołłohub
• kpt. Zygmunt Durski

Struktura organizacyjna

dowództwo

• 13 pułk strzelców
• 14 pułk strzelców
• 1 bateria artylerii haubic

Pułki początkowo składały się z jednego batalionu i liczyły ok. 100 żołnierzy. Jako uzupełnienie do dywizji wcielono bataliony 2 pułku Brygady Karpackiej (II Brygada Legionów).

Bibliografia

• Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
• Polskie formacje wojskowe w Rosji 1914-1920 w świetle dokumentów CAW. archiwumcaw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. dostęp 23.10.2016