45 mm armata przeciwpancerna wz. 1937 (53-K)
45 mm armata przeciwpancerna wz. 1937 (53-K) (ros. 45-мм противотанковая пушка образца 1937 года, 53-К) – radziecka holowana armata przeciwpancerna. Skonstruowana przez Michaiła Łoginowa. Działo powstało z modyfikacji 45 mm armaty ppanc wz. 1932[1], która z kolei powstała przez połączenie większości zespołów 37 mm armaty ppanc wz. 1930 z nową lufą kalibru 45 mm. Pocisk przeciwpancerny wystrzelony z armaty wz. 1937 był w stanie przebić 35 mm pancerza pochylonego pod kątem 60° z odległości 500 m (28 mm z odległości 1000 m).
.jpg)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja seryjna |
1937–1944 |
| Wyprodukowano |
37 354 szt. |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
45 mm |
| Długość lufy |
2070 mm (L/46) |
| Donośność |
4200 m |
| Masa |
560 kg (bojowa) |
| Kąt ostrzału |
-8° do +25° (w pionie) |
| Szybkostrzelność |
20 do 25 strz/min |
| Obsługa |
4-6 osób |
| Prędkość marszowa |
50 km/h |
Działo 53-K było w pierwszej fazie niemieckiego ataku na ZSRR podstawową armatą przeciwpancerną Armii Czerwonej. 1 czerwca 1941 roku miała ona na uzbrojeniu 7255 tych dział. Użycie bojowe wykazało, że działo 53-K ma zbyt małą przebijalność pancerza. Dlatego od 1942 roku było zastępowane przez nowszą armatę M-42.
Armaty 53-K ze względu na niską wartość bojową, połączoną z tendencją rozmieszczania ich głównie na pierwszej linii frontu (co generowało duże straty wśród obsługi), funkcjonowały w żołnierskim żargonie pod nazwami: muchobijka lub żegnaj, ojczyzno![2][3][4].
| Produkcja armat przeciwpancernych 53-K | |||||||||||
| Rok | 1937 | 1938 | 1939 | 1940 | 1941 | 1942 | 1942 | 1944 | Razem | ||
| Wyprodukowano | ?? | ?? | 4536 | 2418 | 1329 | 20 129 | 17 225 | 200 | ?? | ||
Przypisy
edytuj- ↑ 45-мм противотанковая пушка обр. 1937 г. (53-К). [dostęp 2007-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-08)].
- ↑ Nikołaj Nikulin: Sołdat, Ośrodek KARTA: Warszawa 2013, ISBN 978-83-61283-85-0
- ↑ Aleksander Sołżenicyn: Archipelag GUŁag, Dom wydawniczy Rebis: Warszawa 2008, ISBN 978-83-7510-343-4
- ↑ Tadeusz Sikora, Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej - Dziękujemy za pomoc [online], muzeum.skarzysko.pl [dostęp 2022-05-24] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.
- А. Иванов: Артиллерия СССР в перод второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003.