45 Dywizja Strzelców

45 Dywizja Strzelców
	Historia
Państwo	Rosyjska FSRR
Sformowanie	1919
	Działania zbrojne
	wojna polsko-bolszewicka; bitwa pod Wołkowińcami (14 IV 1920); bitwa pod Chołojowem (14 VIII 1920); bitwa pod Niestanicami (14 VIII 1920); bitwa pod Buskiem (30 VIII - 9 IX 1920); bitwa pod Jabłonówką (6 IX 1920)
	Organizacja
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	12 Armia; 14 Armia

45 Dywizja Strzelców – dywizja piechoty Armii Czerwonej okresu wojny polsko-bolszewickiej. Wiosną 1920 wchodziła w skład 14 Armii.

Formowanie i walki

Sformowana latem 1919 w rejonie Odessy. Weszła w skład 12 Armii. Początkowo walczyła w rejonie Odessy i Żytomierza.

W listopadzie 1919 została przydzielona do 14 Armii, by marcu 1920 powrócić w skład 12 Armii i zastąpić nad Wołkiem zdemoralizowaną 44 Dywizję Strzelców.

Toczyła walki z polską 5 Dywizją Piechoty, poniosła duże straty i podobnie jak 44 DS została wycofana na tyły. W czerwcu 1920 wzięła udział w ofensywie Armii Czerwonej na Ukrainie i walczyła pod Białą Cerkwią i Dubnem. W sierpniu wzmocniła 1 Armię Konną pod Lwowem. Na przełomie sierpnia i września bezskutecznie próbowała zdobyć Busk. Po podpisaniu rozejmu z Polską brała udział w walkach z oddziałami Ukraińskiej Republiki Ludowej^[1].

23 kwietnia 1920 odwodowe formacje tejże dywizji zostały zaatakowane przez 2 Brygadę Halicką. Wskutek ofensywy kijowskiej Wojska Polskiego 45 DS jako jednostka taktyczna praktycznie przestała istnieć. Po uzupełnieniu składu w maju 1920 wyruszyła w marsz na Ładożyn nad Bohem. 30 czerwca 1920 w okolicach Grycowa 45 DS starła się z polską 18 Dywizją Piechoty ze składu 6 Armii. 17 sierpnia 1920 dywizja bez powodzenia walczyła w okolicach Płońska, po czym nastąpił odwrót wojsk bolszewickich trwający aż do 25 sierpnia^{[potrzebny przypis]}.

Dowódcy dywizji

Iona Jakir (X 1919 – 1V 1921)^[1]

Struktura organizacyjna

sierpień 1920^[2]

dowództwo dywizji
133 Brygada Strzelców (397 ps, 398 ps, 399 ps)
134 Brygada Strzelców (400 ps, 401 ps, 402 ps)
135 Brygada Strzelców (403 ps, 404 ps, 405 ps)
Samodzielna Brygada Kawalerii Kotowskiego (1 pk, 2 pk, ba 3-cal)

Przypisy

↑ ^a ^b Odziemkowski 2004 ↓, s. 90.
↑ Tarczyński (red.) 2002 ↓, s. 260.

Bibliografia

Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
Marek Tarczyński (red.): Bitwa lwowska 1920. Dokumenty operacyjne. T. 1. Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2002. ISBN 83-7399-012-7.

[CITEREFOdziemkowski200490-1] Odziemkowski 2004 ↓, s. 90.

[CITEREFTarczyński_(red.)2002260-2] Tarczyński (red.) 2002 ↓, s. 260.

[1]

[2]