3 Front Ukraiński (ros. 3-й Украинский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

3 Front Ukraiński
3-й Украинский фронт
Ilustracja
Sztandar 3 Frontu Ukraińskiego z Centralnego Muzeum Sił Zbrojnych w Moskwie
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1943

Rozformowanie

1945

Tradycje
Rodowód

Front Południowo-Zachodni

Kontynuacja

Południowa Grupa Wojsk

Dowódcy
Pierwszy

generał armii Rodion Malinowski

Ostatni

gen. armii Fiodor Tołbuchin

Działania zbrojne
II wojna światowa
Operacja jasko-kiszyniowska
Operacja belgradzka
Operacji budapeszteńska
Operacja wiedeńska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Podległość

Stawka

Skład

patrz: struktura organizacyjna

Żołnierze 3 Frontu Ukraińskiego witani 31 sierpnia 1944 w Bukareszcie

Historia

edytuj

Utworzony został 20 października 1943 z Frontu Południowo-Zachodniego[1].

Rozwinął się w rejonie Zaporoża. W październiku – listopadzie przeprowadził operację w kierunku na Nikopol. 25 października wyzwolił Dniepropetrowsk i Dnieprodzierżyńsk. W marcu – kwietniu 1944 wojska Frontu brały udział w walkach nad Dnieprem. 10 kwietnia wyzwolił Odessę w ramach operacji krzyworoskiej i odeskiej. 17 kwietnia wyszedł na linię: Tyraspol, Bielajewka, Owidiopol. W sierpniu brał udział w operacji jassko-kiszyniowskiej w ramach której wojska Frontu wkroczyły na terytorium Królestwa Rumunii osiągając linię: Olteniţa, Silistra, Mangalia. We wrześniu wszedł do Carstwa Bułgarii, a później z armią bułgarską i Narodową Armią Wyzwolenia Jugosławii walczył od 28 września do 20 października w operacji belgradzkiej. Od października 1944 – lutego 1945 wojska Frontu brały udział w operacji budapeszteńskiej, wraz z 2 Frontem Ukraińskim, zajmując Węgry i część Austrii. W marcu uczestniczył w operacji balatońskiej razem z 2 Frontem Ukraińskim przeciw związkom taktycznym niemieckiej Grupy Armii Południe. W kwietniu wraz z 2 Frontem Ukraińskim przeprowadził operację wiedeńską przeciw Grupie Armii Południe, w wyniku której zajął Wiedeń 13 kwietnia 1945.

Rozformowany 15 czerwca 1945. Na bazie jego sztabu utworzono dowództwo Południowej Grupy Wojsk Radzieckich.

Dowództwo frontu

edytuj

Dowódcy:

Członek Rady Wojennej:

Szef sztabu:

  • gen. por. F. Korżeniewicz[2]

Struktura organizacyjna

edytuj

Początkowo front składał się z:

W późniejszym okresie w skład frontu wchodziły:

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj