3BM22

3BM22 (zapisywany też jako BM22) - sowiecki przeciwpancerny pocisk podkalibrowy stabilizowany brzechwowo (APFSDS) z rdzeniem wykonanym ze stali. Wystrzeliwany z gładkolufowych armat czołgowych D-81 (2A46) kalibru 125 mm. Wchodzi w skład jednostki ognia czołgów T-64, T-72 i T-80. Używany m.in. w Polsce jako podstawowy pocisk podkalibrowy czołgów T-72M1 i PT-91^[1].

Dane taktyczno-techniczne

Kaliber: 125 mm
Średnica rdzenia: 44 mm
Masa pocisku: 6,55 kg
Masa rdzenia: 4,5 kg
Prędkość wylotowa: 1760 m/s
Maksymalne ciśnienie w lufie: 450 MPa
Przebijalność: 340 mm RHA^[2](na odległość 2000m)

Przypisy

↑ Jarosław Wolski, PT-91 Twardy - modernizacja zamiast fikcji?, "Nowa Technika Wojskowa" nr 9/2015, s. 30
↑ Wynik otrzymany z sowiecką metodyką określania przebijalności. Oznacza że ponad 80% pocisków przebije pancerz grubości 340 mm

Bibliografia

Mariusz Magier. Współczesna amunicja czołgowa. „Nowa Technika Wojskowa”. 2002. Nr. 4. s. s. 21-24. ISSN 1230-1655.

Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=3BM22&oldid=56038008”