31 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej
31 Kórnicki dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (31 dr OP) – samodzielny pododdział Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Sił Powietrznych.
 Odznaka pamiątkowa | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1963 |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca |
Kórnicki[1] |
| Tradycje | |
| Święto |
11 września[2] |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Tadeusz Zieliński |
| Ostatni |
ppłk Radosław Banaszak |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 1882[3] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
Wojska OPK – do 1990 |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Dywizjon stacjonował w Poznaniu, podlegał dowódcy 1 Śląskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Dywizjon rozformowano 31 grudnia 2011 wraz z 1 Śląską Brygadą Rakietową Obrony Powietrznej.
Historia
edytujDywizjon sformowano na mocy rozkazu dowódcy WOPK nr 00103/Org z dnia 26 lipca 1963 i rozlokowano w pobliżu Czołowa koło Kórnika, z podległością 79. spr OPK. Dywizjon zabezpieczał południową część ostrzału 79. pułku.
Jednostka wyposażona została w przeciwlotniczy zestaw rakietowy średniego zasięgu typ SA – 75M Dźwina.
W dniach 21 maja–3 czerwca 1964 odbył pierwsze strzelania bojowe na poligonie w ZSRR, kolejne w latach 1969, 1974, 1978 i 1984.
W 1986 roku jednostkę przezbrojono w przeciwlotniczy zestaw małego zasięgu S-125 Newa, którym w roku 1988 dywizjon odbył strzelania bojowe na poligonie w Aszułuku, w ZSRR. Kolejne na poligonie krajowym w Ustce w latach 1995, 2005 i 2006.
Na przełomie lat 1999/2000 jednostkę przeniesiono do nowego miejsca stacjonowania na poznańskiej Ławicy.
W roku 1998, po rozwiązaniu 79. spr OP, dywizjon podporządkowany został 1. BR OP w Bytomiu.
W roku 2004 nastąpiło przezbrojenie jednostki w zmodernizowany zestaw S-125 Newa-SC, z którego jednostka odbyła strzelania techniczne w roku 2005, w ramach ćwiczenia „Krogulec 2005”.
11 września 2004 w Kórniku, w obecności dużej grupy byłych żołnierzy 31 dywizjonu, przedstawiciela marszałka województwa, wojewody, starosty poznańskiego i władz samorządu gminy Kórnik odbyła się uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej poświęconej żołnierzom 31. dr OP[5].
Dywizjon otrzymał własną odznakę pamiątkową zatwierdzoną decyzją nr 289/MON z 31 sierpnia 2005[6] oraz oznakę rozpoznawczą zatwierdzoną decyzją nr 237/MON z 14 czerwca 2006[7].
Decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 280/MON z 24 sierpnia 2005 ustalono święto dywizjonu obchodzone 11 września[2].
Nazwę wyróżniającą Kórnicki nadano jednostce decyzją nr 47/MON z 14 lutego 2006[1].
W 2011 roku dywizjon po raz kolejny zmienia miejsce dyslokacji – na lotnisko w Krzesinach oraz przyjmuje nowoczesny zestaw rakietowy do osłony 31. Bazy Lotniczej. Do 2011 roku 31 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej "dzielił" teren jednostki z 76 Dywizjonem Rakietowym Obrony Powietrznej. Żołnierze szkolili się na poligonach w Murowanej Goślinie i w Biedrusku. Wyjeżdżali co roku również na poligon do Ustki, gdzie odbywało się próbne strzelanie pociskami przeciwlotniczymi.
Struktura
edytuj- dowództwo i sztab,
- bateria dowodzenia,
- bateria radiotechniczna,
- bateria startowa (S-125 Newa-SC)
Dowódcy dywizjonu
edytuj- 1963–1964 – mjr Tadeusz Zieliński
- 1964–1966 – mjr Jerzy Holik
- 1966–1986 – ppłk Ryszard Sawicki
- 1986–1996 – ppłk Józef Zaborowski
- 1996–1998 – mjr Michał Kiełtyka
- 1998–2006 – mjr Zbigniew Tracz
- 2006–31 grudnia 2011 – ppłk Radosław Banaszak
Przypisy
edytuj- ↑ a b Decyzja Nr 47/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 lutego 2006 r.. [dostęp 2021-10-18]. (pol.).
- ↑ a b Decyzja Nr 280/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 sierpnia 2005 r.. [dostęp 2021-10-18]. (pol.).
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Archiwum Sił Powietrznych
- ↑ Rys historyczny Stowarzyszenia byłych żołnierzy 31 dywizjonu. [dostęp 2011-09-30]. (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 289/MON/PSSS Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 sierpnia 2005 r.. [dostęp 2021-10-18]. (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 237/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 czerwca 2006 r.. [dostęp 2021-10-18]. (pol.).
