29 Dywizja Piechoty (LWP)
29 Dywizja Piechoty (29 DP) – związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1951 |
| Rozformowanie |
1955 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Jerzy Korczuk |
| Ostatni |
ppłk Jan Piróg |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 2325 |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujW 1951 na terenie Okręgu Wojskowego Kraków sformowano w Bielsku-Białej 29 Dywizję Piechoty. Organizowana była według etatów dywizji piechoty typu B „konna mała”[2]. Wchodziła w skład 11 Korpusu Armijnego.
29 DP została rozformowana na podstawie rozkazu ministra obrony narodowej nr 0059/Org. z 21 września 1955[3][4]. Całkowicie zlikwidowano Dowództwo 29 DP[5] oraz podległe jednostki: 78 i 95 pp, 73 bł., 45 kopchem., pluton zwiadowczy i pluton samochodowy[3]. Pozostałe jednostki pozostawiono w miejscu stałej dyslokacji i podporządkowano:
- 91 pp – dowódcy 7 DP,
- 23 pal – dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego,
- 40 dappanc i 52 daplot – dowódcy 11 Korpusu Armijnego,
- 77 bsap – dowódcy 2 Dywizji Piechoty[6][7].
Faktyczne rozformowanie dywizji nastąpiło 20 grudnia 1955[3].
Struktura i rozmieszczenie (1952)
edytuj| Nazwa jednostki | Miejsce stacjonowania |
|---|---|
| Dowództwo 29 Dywizji Piechoty | Bielsko-Biała |
| 78 pułk piechoty | Szczakowa |
| 91 pułk piechoty | Głubczyce |
| 95 pułk piechoty | Cieszyn |
| 134 pułk artylerii lekkiej | Nowy Sącz |
| 40 dywizjon artylerii przeciwpancernej | Bielsko-Biała |
| 52 dywizjon artylerii przeciwlotniczej | Bielsko-Biała |
| 77 batalion saperów | Rybnik |
| 73 batalion łączności (JW 2906[1]) | Bielsko-Biała |
| pluton rozpoznawczy | |
| pluton samochodowy |
Dywizja liczyła etatowo: 5216 żołnierzy, w tym: 637 oficerów, 1222 podoficerów i 3357 szeregowych. Jej uzbrojenie stanowiło: 12 dział samobieżnych, 3 samochody pancerne, 13 armat ppanc 45 mm, 39 armat 76 mm, 13 haubic 122 mm, 14 armat plot 37 mm, 42 moździerze 82 mm, 13 moździerzy 120 mm.
Żołnierze dywizji
edytuj- Dowódcy dywizji[8]
- ppłk Jerzy Korczuk (11 VII 1951 – 12 X 1951)
- ppłk Kazimierz Peste (8 X 1951 – 31 XII 1952)
- ppłk Jan Piróg (22 XII 1952 – 1955)
Przypisy
edytuj- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 149.
- ↑ a b c Kudła 1989 ↓, s. 5.
- ↑ Puchała 2013 ↓, s. 251.
- ↑ Kajetanowicz 2003 ↓, s. 176.
- ↑ Kudła 1989 ↓, s. 5–6.
- ↑ Piotrowski 2003 ↓, s. 137.
- ↑ Kudła 1989 ↓, s. 6.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Jerzy Kajetanowicz. Polska piechota w latach 1955–1963. „Zeszyty Naukowe WSOWL”. 2 (128), 2003. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. ISSN 1230-5243.
- Hanna Kudła: Inwentarz zespołu akt Dowództwa 29 Dywizji Piechoty z lat 1951–1955. Wojskowe Biuro Historyczne, 1989. [dostęp 2024-01-27].
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska Polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978831112800-2.