1 Polski Rewolucyjny Pułk

1 Polski Pułk Rewolucyjny
Pułk biełgorodzki
	Historia
Państwo	Republika Rosyjska
Sformowanie	1917
Rozformowanie	30 grudnia 1917
	Tradycje
Rodowód	Dywizja Strzelców Polskich
	Dowódcy
Ostatni	Mieczysław Jackiewicz (od 12 września 1917)
	Organizacja
Dyslokacja	Moskwa
Rodzaj wojsk	piechota

1 Polski Rewolucyjny Pułk, Pułk Biełgorodzki – zapasowy pułk strzelców polskich liczący około 16-18 tysięcy żołnierzy (w tym ok. 47% Królewiaków)^[2], formowany w Biełgorodzie nad Dońcem (gubernia kurska) od połowy lutego 1917 roku. Wchodził w skład Dywizji Strzelców Polskich w Rosji generała Tadeusza Bylewskiego, którego żołnierze sprzeciwili się wcieleniu do I Korpusu Polskiego generała Józefa Dowbora-Muśnickiego i stanęli po stronie Rewolucji październikowej. Pułk stał się pierwszą polską formacją rewolucyjną w Rosji, uczestniczył w walkach z nacjonalistami ukraińskimi. Pułk ten podporządkowany był dowództwu Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Został rozwiązany 30 grudnia 1917, ponieważ odmówił walki przeciw Ukraińskiej Centralnej Radzie, organowi państwowemu Ukraińskiej Republiki Ludowej.; część żołnierzy utworzyła wraz z innymi rewolucyjnymi polskimi oddziałami Czerwony Pułk Rewolucyjnej Warszawy, który wszedł potem w skład Armii Czerwonej, do złożonej z Polaków Zachodniej Dywizji Strzelców^[3].

Przypisy

↑ WiesławaW. Toporowicz WiesławaW., Jackiewicz Mieczysław, [w:] FeliksF. Tych (red.), Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 2 E-J, Warszawa: Książka i Wiedza, 1987, s. 602, ISBN 83-05-11657-3 .
↑ AleksanderA. Zatorski AleksanderA., Polska lewica wojskowa w Rosji w okresie rewolucji 1917-1918, M.M. Remiszewska (red.), Warszawa: Książka i Wiedza, 1971, s. 17 .
↑ biełgorodzki pułk, [w:] JózefJ. Czyżewski JózefJ. (red.), Słownik historii Polski, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1973, s. 34 .