19 Dywizja Strzelecka
19 Dywizja Strzelecka – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej i Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
21 lipca 1922 |
| Rozformowanie |
2009 |
| Nazwa wyróżniająca |
Woronesko-Szumlińska |
| Tradycje | |
| Rodowód |
wydzielone oddziały MWO |
| Kontynuacja |
19 Samodzielna Brygada Zmotoryzowana |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Ostatni |
Wasilij Tonkoszkurow |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Numer |
в/ч 20634 |
| Dyslokacja |
Tambow, |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja |
Armia Czerwona → |
| Rodzaj wojsk | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Historia
edytujSformowana 21 lipca 1922 r. w Tambowie na bazie jednostek wydzielonych z Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. We wrześniu 1939 roku na bazie dywizji sformowano trzy nowe dywizje: 120 Dywizję Strzelecką, 149 Dywizję Strzelecką, a na bazie 55 pułku strzeleckiego nową 19 Dywizję Strzelecką. W składzie 24 Armii Frontu Zachodniego generała G. Żukowa uczestniczyła w bitwie pod Jelnią. W dniach 20 lipca – 29 sierpnia 1941 w ciągłych czołowych atakach na pozycje 2 Grupy Pancernej poniosła straty w wysokości równej całemu etatowemu stanowi osobowemu (zabici, ranni i zaginieni: 11 359 żołnierzy i oficerów)[1].
Uczestniczyła również w obronie Moskwy, operacji rżewsko-wiaziemskiej, operacji rżewsko-syczewskiej, trzeciej bitwie o Charków, operacja jasko-kiszyniowskiej, operacji belgradzkiej, operacji debreczyńskiej.
Struktura organizacyjna
edytujW czerwcu 1941:
- 32 pułk strzelecki
- 282 pułk strzelecki
- 315 pułk strzelecki
- 90 pułk artylerii
- 103 pułk artylerii haubic,
- dywizjon przeciwpancerny,
- dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- batalion rozpoznawczy
- batalion saperów
- inne służby.
Przypisy
edytuj- ↑ Michulec 2018 ↓, s. 60.
Bibliografia
edytuj- Robert Michulec. Bitwa o Jelnię. „Technika Wojskowa Historia”. 6, 2018. Warszawa: Magnum X Sp. z o.o..