15 Dywizja Lotnictwa Bombowego

15 Dywizja Lotnictwa Bombowego (15 DLB) – związek taktyczny lotnictwa bombowego ludowego Wojska Polskiego.

15 Dywizja Lotnictwa Bombowego

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1951
Rozformowanie	1963
Dowódcy
Pierwszy	płk pil. Władimir Gawriłow
Ostatni	ppłk pil. Jerzy Łagoda
Organizacja
Numer	JW JW 1969
Dyslokacja	Malbork, Bydgoszcz, Bemowo, Modlin
Rodzaj sił zbrojnych	Siły powietrzne
Rodzaj wojsk	Wojska lotnicze

Formowanie i zmiany organizacyjne

Dywizja została sformowana na podstawie rozkazu Nr 0036/Org. Ministra Obrony Narodowej z 7 kwietnia 1951, w terminie do 1 sierpnia 1951, na lotnisku w Malborku, w składzie: 7 i 33 pułk lotnictwa bombowego, 68 kompania łączności i 48 Ruchome Warsztaty Remontowe Lotnictwa.

Rozkazem Nr 0096/Org. Ministra Obrony Narodowej z 11 grudnia 1951 została wprowadzona nowa organizacja 15 DLB. Jej skład został zwiększony o 35 Pułk Lotnictwa Bombowego, sformowany w terminie do 1 grudnia 1952 na lotnisku Inowrocław. W dniach 3–4 kwietnia 1952, w związku z planowanym przezbrojeniem w odrzutowe samoloty bombowe IŁ-28, dywizja została przebazowana na lotnisko w Bydgoszczy. 31 października 1952 na lotnisku w Bydgoszczy wylądowało pierwszych osiem bombowców Ił-28. W kwietniu 1953 dwa pułki (7 i 33) zostały dyslokowane z Bydgoszczy na lotnisko Bemowo. Kilka miesięcy później 35 plb został przebazowany z Inowrocławia na lotnisko w Przasnyszu, a 7 i 33 plb z Bemowa do Modlina. W maju 1954 z Przasnysza na lotnisko Modlin został przebazowany również 35 plb. 22 lipca 1955 samoloty dywizji wzięły udział w defiladzie lotniczej nad Warszawą. W 1956 dywizja została włączona w skład 3 Korpusu Lotnictwa Mieszanego, a po jego rozwiązaniu w 1957, w skład Lotnictwa Operacyjnego. W lipcu 1957 z Modlina na lotnisko Powidz został przebazowany 7 plb. W 1958 został rozformowany 35 plb, a jego samoloty przekazane do 7 plb w Powidzu i do 33 plb w Modlinie. W 1963 dywizja została rozformowana. W oparciu o 7 plb utworzono 7 Brygadę Lotnictwa Bombowego, a 33 plb przeformowano w pułk lotnictwa rozpoznania operacyjnego.

Struktura dywizji w 1953

• Dowództwo 15 Dywizji Lotnictwa Bombowego (JW 1969)
• 7 pułk lotnictwa bombowego (JW 1462)
• 33 pułk lotnictwa bombowego (JW 1974)
• 35 pułk lotnictwa bombowego (JW 2942)
• 68 kompania łączności (bez numeru)
• 48 Ruchome Warsztaty Remontowe (bez numeru)

Stan bojowy i uzbrojenie

W chwili sformowania dywizja liczyła ok. 1000 żołnierzy. Początkowo dywizja uzbrojona była w samoloty bombowe TU-2 i Pe-2, których etatowo było 99 (po 33 szt. w pułku). W 1952 r. na jej uzbrojenie wprowadzono odrzutowe samoloty bombowe typu IŁ-28. Każdy z pułków posiadał 20 samolotów bojowych, a cała dywizja 61 samolotów. Samoloty posiadały następujące numery taktyczne

• 7 plb – od 1 do 20,
• 33 plb – od 21 do 40,
• 35 plb – od 41 do 60

Dowódcy dywizji

• płk pil. Władimir Gawriłow (1951-1953)
• ppłk pil. Stanisław Tarczyński (1953-1954)
• ppłk pil. Julian Paździor (1954-1959)
• ppłk pil. Jerzy Łagoda (1960-1963)

Bibliografia

• TadeuszT. Kmiecik TadeuszT., Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, Warszawa: „Ulmak”, 2002, ISBN 83-87226-29-7, OCLC 831089471 . Brak numerów stron w książce