152 mm haubica wz. 1943 (D-1)
152 mm haubica HB-43 D-1 (Haubica wz. 43 kal. 152 mm, ros. 152-мм гаубица образца 1943 года, Д-1) – radziecka haubica opracowana w 1943 przez biuro konstrukcyjne generała porucznika Fiodora F. Pietrowa.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Rodzaj | |
Historia | |
Prototypy | |
Produkcja seryjna | |
Wyprodukowano |
2827 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber |
152,4 mm |
Długość lufy |
4,21 m (28 kalibrów) |
Donośność |
12 400 – 16 000 m |
Prędkość pocz. pocisku |
508 m/s |
Masa |
3 600 kg (na stanowisku bojowym) |
Kąt ostrzału |
-3º do +63,3º (w pionie) |
Jednostka ognia |
Amunicja: |
Szybkostrzelność |
ok. 4 strz./min. |
Obsługa |
8 osób |
Historia powstania
edytujHaubica została opracowana na podstawie wcześniejszej konstrukcji Pietrowa, haubicy M-10 z 1938, dzięki czemu można było przy jej budowie wykorzystać elementy produkowane już wcześniej. Jednak nowa konstrukcja była znacznie lżejsza, co zwiększyło jej manewrowość, natomiast zastosowanie elementów z poprzedniej konstrukcji umożliwiło prawie natychmiastowe rozpoczęcie produkcji seryjnej.
Użycie
edytujHaubica HB-43 D-1 została wprowadzona do uzbrojenia radzieckich jednostek artylerii korpuśnej i armijnej oraz do artylerii odwodu naczelnego dowództwa, gdzie zastąpiła używaną haubicoarmatę MŁ-20 wz. 1937 kal. 152 mm. Została ona użyta w działaniach bojowych już w 1944, gdzie potwierdziła swoją przydatność na polu walki.
W te haubice były wyposażone również jednostki artylerii Wojska Polskiego (1 maja 1945 w Wojsku Polskim znajdowały się 34 haubice) w którego uzbrojeniu znajdowała się przez około 45 lat[1], jak również wojska państw należących do Układu Warszawskiego. Jako ciągnik holowniczy służył samochód Star 266[1].
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.