152 Dywizja
152 Dywizja (niem. Division Nr. 152) – jedna z niemieckich dywizji zapasowych z czasów II wojny światowej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
piechota |
| Podległość |
Wehrmacht |
| Skład |
patrz tekst |
Powstała w Szczecinie jako II Komendantura Oddziału Zapasowego (niem. Kommandeur der Ersatztruppen II). 9 listopada otrzymała status dywizji zapasowej i nazwę Division Nr. 152. Nadzorowała oddziały zapasowe w II Okręgu Wojskowym, w jej skład wchodziło początkowo 6 pułków szkolno-zapasowych piechoty i 2 pułki szkolno-zapasowe artylerii. W czerwcu 1940 r. oddała część pododdziałów do powstającej 192 Dywizji, a pod koniec 1941 r. została przeniesiona do Grudziądza. Dywizja pełniła tam funkcje jednostki szkolnej.
W styczniu 1945 r. na bazie dywizji została zorganizowana grupa bojowa, która walczyła na terenie Polski i we wschodnich Niemczech do końca wojny.
Skład
edytujlistopad 1939
- 12., 32., 75., 207., 258. szkolno-zapasowe pułki piechoty
- 2. szkolno-zapasowy pułk piechoty zmotoryzowanej
- 2. i 12. szkolno-zapasowe pułki artylerii
- inne mniejsze jednostki
czerwiec 1940
- 2. szkolno-zapasowy pułk piechoty zmotoryzowanej
- 332. zapasowy pułk piechoty
- 2. zapasowy pułk artylerii
- 5. zapasowy batalion kawalerii
- 2. zapasowy batalion niszczycieli czołgów
- 2. zapasowy batalion inżynieryjny
- 2. zapasowy batalion motocyklowy
1942-1944
- 75. szkolny pułk grenadierów
- 207. szkolny pułk grenadierów
- inne pododdziały szkolne
styczeń 1945
- 75. szkolny pułk grenadierów
- 478. szkolny batalion grenadierów
- 32. szkolny batalion artylerii
- 12. szkolny batalion rozpoznawczy
Dowódcy
edytuj- Generalleutnant Hermann Franke (od 26 sierpnia 1939)
- Generalleutnant Hans Windeck (od 1 grudnia 1939)
- Generalleutnant Karl Gümbel (od 1 marca 1944)
Bibliografia
edytuj- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009, s. 241-242. ISBN 978-83-11-11596-5.