11 Pułk Strzelców Granicznych
11 Pułk Strzelców Granicznych – jednostka organizacyjna Strzelców Granicznych w II Rzeczypospolitej.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Organizacja | |
Formacja | |
Podległość |
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujRozporządzeniem oddziału I Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych z 22 lipca 1920 oraz rozkazem Dowództwa Strzelców Granicznych nakazano sformowanie do 27 lipca 1920 konnego 11 pułku Strzelców Granicznych. Miał on stanowić część przyszłej brygady kawalerii. Pułk formowano w Starej Wsi na bazie dwóch istniejące wówczas szkoły podoficerskich w Ciechanowie i Zegrzu. Ponadto w skład pułku weszli dobrze wyszkoleni w jeździe konnej podoficerowie i szeregowcy pułków 2, 3, 4, 5 i 6, którzy mieli się stawić w miejscu formowani z kompletnym wyposażeniem. Po sformowaniu pułk przesunięty został do Ciechanowa[1].
Na podstawie rozporządzenia MSWojsk. Sztab Oddział I L. 20000/Mob. z 6 listopada 1920 szwadron szkolny 11 pułku Strzelców Granicznych został przemianowany na szwadron zapasowy 3 pułku strzelców konnych i przeniesiony do Pińczowa, do którego przybył 3 grudnia 1920 i zajął koszary zwolnione przez szwadron zapasowy 4 pułku strzelców konnych[2].
Żołnierze pułku
edytuj- Dowódcy pułku
Dowództwo pułku
- zastępca dowódcy pułku - mjr kaw Bohdan Dąbrowski (14.10.1920 – )[4]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Dominiczak 1975 ↓, s. 110.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 139 z 28 grudnia 1920, pkt 9.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.1, Nr 46), MSWojsk, 1 grudnia 1920, s. 1306 .
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.1, Nr 41), Warszawa: MSWojsk, 27 października 1920, s. 1100 .
Bibliografia
edytuj- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
- Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Tadeusz Plackowski: Zarys historji wojennej 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930.
- Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088.