11 Pułk Piechoty (PSZ)
11 Pułk Piechoty (11 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego we Francji.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1940 |
| Rozformowanie |
1940 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk piech. August Emil Fieldorf |
| Ostatni |
ppłk piech. Józef Mordarski |
| Działania zbrojne | |
| kampania francuska 1940 | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujPrace organizacyjne mające na celu ustalenie wstępnej obsady oficerskiej 11 pułku piechoty wchodzącej organizacyjnie w skład 4 Dywizji Piechoty rozpoczęto 19 kwietnia 1940 we francuskim obozie wojskowym Les Sables-d′ Ollone, a od 15 maja 1940 w ośrodku Parthenay. 22 maja 1940 roku Naczelny Wódz rozkazem nr 415/Tj.O.I./40 polecił formować 4 Dywizję Piechoty, a w jej składzie 11 pułk piechoty. Z dniem 24 maja 1940 kadra pułku ponad 120 oficerów i podoficerów gotowa była na przyjęcie poborowych z Francji i nielicznych ochotników, którzy przedarli się z terenu Polski. Od 3 czerwca do pułku zaczęli przybywać pierwsi rekruci z emigracji, byli to w większości poborowi starszych roczników. Ogółem od 3 do 14 czerwca 1940 do pułku wcielono ok. 1 000 żołnierzy. Rekrutów w większości umundurowano, ale pułk nie otrzymał prawie żadnego wyposażenia i środków transportu. Jako broń przydzielono kilkadziesiąt sztuk archaicznych czarno prochowych karabinów (cała dywizja otrzymała 260 szt.) 11 mm Gras mle 1874 i 600 szt amunicji do nich. W trakcie prac organizacyjnych nad formowaniem, pułk 17 czerwca 1940 na rozkaz Ministra Spraw Wojskowych przewieziono, do miejscowości Saintes przy ujściu Loary. 18 czerwca pułk podjął marsz do portu La Pallice w pobliżu portu w La Rochelle. Podczas przygotowań do wymarszu władze francuskie pozbawiły 11 pułk posiadanej przez niego broni. Skąd po zwolnieniu 80% żołnierzy z emigracji z Francji, na brytyjskim węglowcu "Abderpool", w dniach 19-20 czerwca, reszta pułku wraz z innymi żołnierzami 4 DP oraz innych oddziałów odpłynęła do Wielkiej Brytanii[1][2][3].
Żołnierze pułku
edytuj- Dowódcy pułku[4]
- ppłk piech. August Emil Fieldorf
- ppłk piech. Józef Mordarski
- szef sztabu - mjr dypl. piech. Wojciech Korsak[5]
- dowódca I batalionu - ppłk piech. Józef Mordarski, kpt. Jerzy, Hieronim Koczay[5]
- dowódca II batalionu - ppłk piech. Otton Paweł Zieliński[5]
- dowódca III batalionu - mjr piech. Aleksander Nowaczyński[5]
- dowódca kompanii – kpt. piech. Stanisław Malik
Przypisy
edytuj- ↑ Smoliński 1996 ↓, s. 39-44,86-94.
- ↑ Zuziak 2013 ↓, s. 134-135.
- ↑ Biegański 1977 ↓, s. 133-135.
- ↑ Radziwiłłowicz 1994 ↓, s. 98-101.
- ↑ a b c d Kryska-Karski i Barański 1971 ↓, s. 56-57.
Bibliografia
edytuj- Witold Biegański: Zaczęło się w Coếtquidan. Z dziejów polskich jednostek regularnych we Francji. Warszawa: MON, 1977.
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945. T. 5. Londyn: 1971.
- Józef Smoliński: Ewakuacja Wojska Polskiego do Wielkiej Brytanii w czerwcu 1940. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Egros, 1996. ISBN 83-86268-59-X.
- Dariusz Radziwiłłowicz: Zarys dziejów 4 Dywizja Piechoty Zmechanizowana 1808-1994. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08377-0.
- Janusz Zuziak: Wojsko Polskie we Francji 1939–1940. Organizacja i działania bojowe. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2013. ISBN 978-83-7399-580-2.