101 Eskadra IAF
101 Eskadra (hebr. Hakrav Ha’Rishona, „Pierwsza Myśliwska” lub „Pierwsza Bojowa”) – eskadra myśliwska Sił Powietrznych Izraela, bazująca w Chacor i Ramon w Izraelu.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Działania zbrojne | |
| I wojna izraelsko-arabska, kryzys sueski, wojna sześciodniowa, wojna Jom Kipur, II wojna libańska | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Historia
edytujEskadra została sformowana 29 maja 1948 i składała się z 25 samolotów myśliwskich Avia S-199 i jednego wodnosamolotu RC-3 Seabee[1]. Podczas wojny o niepodległość eskadra odniosła 8 powietrznych zwycięstw, tracąc przy tym 11 własnych samolotów[1].
27 września 1948 eskadra otrzymała z Czechosłowacji 21 samolotów myśliwskich Spitfire LF.9/16, a w październiku – dwa sprowadzone ze Szwecji P-51D Mustangi[1]. Po zakończeniu wojny, w 1949 eskadra przeniosła się z Hatzor do Ramat Dawid[2]. W lipcu 1951 eskadra otrzymała kolejnych 25 myśliwców P-51D Mustang, a w styczniu 1953 przeniesiono myśliwce Spitfire do 107 Eskadry.
W lutym 1956 eskadrę chwilowo rozwiązano, by 11 kwietnia 1956 ponownie ją utworzyć w bazie lotniczej Chacor z 30 samolotami myśliwsko-bombowymi Mystère IVA. Eskadra szybko osiągnęła gotowość bojową i wzięła udział w kryzysie sueskim w 1956 tracąc ujeden samolot[2].
7 kwietnia 1962 eskadra otrzymała 24 samoloty myśliwskie Mirage IIICJ, a w 1966 kolejne dwa myśliwce Mirage IIIBJ. Piloci przechodzili specjalistyczne szkolenie we Francji. 101 Eskadra wzięła udział w wojnie sześciodniowej w 1967. Myśliwce eskadry prowadziły kolejne fale nalotów na egipskie lotniska Bir Gafgafa, Kair, Bir Tmade, Helwan, Bilbeis i El Minaya, odnosząc 26 zwycięstw powietrznych, tracąc zaledwie 1 własny samolot[1]. 27 maja 1970 roku Odem Marom, który dowodził eskadrą od roku 1967, przekazał stanowisko innemu asowi myśliwskiemu, Jiftachowi Spektorowi[3].
Jako konsekwencje wojny Francja ogłosiła embargo na dostawy kolejnych Mirage’ów do Izraela, co skłoniło dowództwo sił powietrznych do rozpoczęcia projektowania i budowy własnego samolotu myśliwskiego, wzorowanego na Mirage III. W ten sposób w maju 1971 eskadra otrzymała 6 samolotów myśliwsko-bombowych Nesher (wycofano wówczas ze służby Mirage). Podczas wojny Jom Kipur w 1973 eskadra odniosła 71 zwycięstw powietrznych bez strat własnych[1].
14 kwietnia 1975 eskadra otrzymała 20 samolotów myśliwskich Kfir C-1, które w maju 1977 zostały zastąpione przez nowsze 20 myśliwców Kfir C-2[1]. W 1983 przeprowadzono kolejną wymianę myśliwców na wersję Kfir C-7, która posiadała nowe silniki i awionikę. W 1987 eskadra została chwilowo rozwiązana, by po ponownym sformowaniu otrzymać 23 samoloty wielozadaniowe F-16D. 22 sierpnia 1991 wprowadzono do służby samoloty F-16C Block 40[2].
Podczas drugiej wojny libańskiej w 2006 samoloty 101 Eskadry wzięły udział w bombardowaniu celów Hezbollahu w południowym Libanie[4]
Wyposażenie
edytujNa wyposażeniu 101 Eskadry znajdują się następujące samoloty:
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Ciel de Gloire: Squadron 101 - IAF/IDF „Hakrav Ha’Rishona” First Fighter Squadron. [dostęp 2008-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-02)]. (ang.).
- ↑ a b c Global Security: 101 Squadron - The First Fighter. [dostęp 2008-08-26]. (ang.).
- ↑ Jiftach Spektor: Głośno i wyraźnie. Wspomnienia izraelskiego asa myśliwskiego. Łukasz Golowanow (tłum.). Zakrzewo: Replika, 2015, s. 211. ISBN 978-83-7674-484-1.
- ↑ Richard M Bennett, Asia Times: Troops poised for ground offensive. [dostęp 2008-08-27]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Alex Yofe, Lawrence Nyveen: Avia S-199 in Israeli Air Force Service: 1948-1950. White Crow Publications, 2007. ISBN 0-9774627-1-4. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- 101 Eskadra Global Security
- 101 Squadron