(253) Mathilde

(253) Mathilde
	; Planetoida Matylda widziana z sondy NEAR
Odkrywca	Johann Palisa
Data odkrycia	12 listopada 1885
Numer kolejny	253
	Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność; obiektu	Pas główny
Półoś wielka	2,6472 au
Mimośród	0,2652
Peryhelium	1,9393 au
Aphelium	3,3513 au
Okres obiegu; wokół Słońca	4 lata 111 dni 21 godzin
Średnia prędkość	17,98 km/s
Inklinacja	6,71°
	Charakterystyka fizyczna
Średnica	66 × 48 × 46 km
Masa	1,033 ⋅ 1017 kg
Średnia gęstość	1,3 g/cm3
Okres obrotu	(17 d 9 h 30 m) h
Albedo	0,04
Jasność absolutna	10,3m
Typ spektralny	Typ C
Średnia temperatura powierzchni	~174 K
Satelity naturalne	brak
	Multimedia w Wikimedia Commons

(253) Mathilde – mała planetoida z pasa głównego.

Odkrycie

Planetoida została odkryta 12 listopada 1885 w Obserwatorium Uniwersyteckim w Wiedniu przez austriackiego astronoma Johanna Palisę. Nosi imię żony francuskiego astronoma Moritza Loewy’ego.

Orbita

Orbita (253) Mathilde jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 6,7°. Na jeden obieg wokół Słońca potrzebuje 4 lat i 112 dni, krążąc w średniej odległości 2,64 j.a. Średnia prędkość orbitalna wynosi ok. 17,98 km/s.

Właściwości fizyczne

(253) Mathilde ma nieregularny kształt, jej rozmiary to 66 × 48 × 46 km. Jej albedo jest niskie i wynosi 0,04, a jasność absolutna to 10,3^m. Średnia temperatura na powierzchni sięga ok. 174 K. Zalicza się do planetoid typu C; na powierzchni występują związki węgla, dlatego też jest bardzo ciemna, zbudowana z takich samych materiałów co meteoryty z grupy chondrytów węglowych. Ciało to bardzo wolno obraca się wokół własnej osi, pełny obrót trwa 17 dni, 9 godzin i 30 minut.

Na powierzchni jest wiele małych kraterów oraz jeden – w porównaniu do wielkości samej planetoidy – ogromnych rozmiarów – o głębokości ok. 10 km. Uderzenia o sile, która spowodowała powstanie tego krateru, Mathilde z pewnością by nie przetrwała w jednym kawałku. Stąd wysnuwa się wniosek, że jest ona zlepkiem wielu okruchów skalnych utrzymywanych razem siłą przyciągania.

Badania bezpośrednie

27 czerwca 1997 roku sonda kosmiczna NEAR Shoemaker przeleciała w niewielkiej odległości od (253) Mathilde, wykonując szereg zdjęć. Jednak z powodu powolnego obrotu udało się zaobserwować tylko połowę powierzchni.

Lista tworów geologicznych

Ze względu na bardzo ciemną (ciemniejszą od węgla) powierzchnię, kraterom na Mathilde nadano nazwy pochodzące od regionów Ziemi, w których wydobywa się węgiel kamienny.

Krater	Nazwa pochodzi od
Aachen	Akwizgran, Niemcy
Baganur	Bagnuur, Mongolia
Benham	Benham, Kentucky, USA
Clackmannan	Clackmannan, Wielka Brytania
Damodar	Damodar, Indie
Enugu	Enugu, Nigeria
Ishikari	Ishikari, Japonia
Jerada	Dżarada, Maroko
Jixi	Jixi, Chiny
Kalimantan	Kalimantan, Indonezja
Karoo	Karoo, Republika Południowej Afryki
Kuznetsk	Kuźnieck, Rosja
Lorraine	Lorraine, Francja
Lublin	Lubelskie Zagłębie Węglowe, Polska
Maritsa	Maritsa, Bułgaria
Matanuska	Matanuska, Alaska, USA
Mulgildie	Mulgildie, Australia
Oaxaca	Oaxaca, Meksyk
Otago	Otago, Nowa Zelandia
Quetta	Quetta, Pakistan
Similkameen	Similkameen, Kanada
Teruel	Teruel, Hiszpania
Zulia	Zulia, Wenezuela

Zobacz też

Bibliografia

(253) Mathilde w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
(253) Mathilde w bazie Minor Planet Center (ang.)

Linki zewnętrzne

Diagram orbity (253) Mathilde w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
Mathilde. [w:] Gazetteer of Planetary Nomenclature [on-line]. IAU, USGS, NASA. [dostęp 2016-03-19]. (ang.).