(11) Parthenope
(11) Parthenope – planetoida z głównego pasa planetoid.
Obraz uzyskany przez Very Large Telescope | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
11 maja 1850 |
Numer kolejny |
11 |
Charakterystyka orbity (2014-12-09) | |
Przynależność obiektu |
|
Półoś wielka |
2,4525 au |
Mimośród |
0,1000 |
Peryhelium |
2,2072 au |
Aphelium |
2,6978 au |
Okres obiegu wokół Słońca |
3 lata 307 dni 2 godziny |
Średnia prędkość |
18,97 km/s |
Inklinacja |
4,63° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica |
153,33 km |
Masa |
5,13 × 1018 kg |
Średnia gęstość |
2,27 g/cm3 |
Okres obrotu |
13,7204 h |
Albedo |
0,18 |
Jasność absolutna |
6,55m |
Typ spektralny | |
Średnia temperatura powierzchni |
174 K |
Odkrycie i nazwa
edytuj(11) Parthenope została odkryta 11 maja 1850 roku w Neapolu przez Annibale’a de Gasparisa. Nazwa planetoidy pochodzi od jednej z syren z mitologii greckiej.
Orbita
edytujOrbita planetoidy (11) Parthenope nachylona jest pod kątem 4,63˚ do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,1. Ciało to krąży w średniej odległości 2,45 au wokół Słońca. Peryhelium orbity znajduje się 2,21 au, a aphelium 2,70 au od Słońca. Na jeden obieg Słońca planetoida ta potrzebuje 3 lata i 307 dni.
Właściwości fizyczne
edytujJest to ciało, którego wielkość wynosi 153 km, jest więc to obiekt stosunkowo duży. Albedo (11) Parthenope to 0,18. Jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga 6,55m. Okres obrotu wokół własnej osi określony został na 13 godzin i 43 minuty.
Planetoida ta składa się w znacznej mierze z mieszanki metali: niklu i żelaza z dodatkiem krzemianów magnezu i żelaza.
Zobacz też
edytujBibliografia
edytuj- (11) Parthenope w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (11) Parthenope w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
edytuj- Diagram orbity (11) Parthenope w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)