Żyźnomierz
Żyźnomierz (ukr. Жизномир, Żyznomyr; dawn. Żyznomierz[2], Żyżnomierz[3]) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim[4], siedziba rady wiejskiej. W 2014 roku liczyła 1583 mieszkańców[5].
 Dąb Tarasa Szewczenki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
0,4258 km² |
| Wysokość |
324[1] m n.p.m. |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3544 |
| Kod pocztowy |
48432 |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°01′55″N 25°22′56″E/49,031944 25,382222
| |
Historia
edytujPierwsza pisemna wzmianka o miejscowości pochodzi z 1606 roku.
Na początku XIX wieku dziedzicem (właścicielem) wsi był Daniel Łaski, który w testamencie w 1810 roku przekazał własną bibliotekę klasztorowi Bazylianów w Buczaczu.
W 1901 działała gorzelnia Wolfa Koflera[6].
W II Rzeczypospolitej miejscowość stanowiła początkowo samodzielną gminę jednostkową. 1 sierpnia 1934 roku w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej została włączona do zbiorowej gminy wiejskiej Zubrzec w powiecie buczackim, w województwie tarnopolskim.
Atrakcje
edytujZwiązani z miejscowością
edytuj- Julijan Gulak – członek OUN.
- Wołodymyr Gulak – członek OUN, brat Juliana.
- Mychajło Stankewycz – ukraiński pedagog oraz historyk sztuki.
- Iwan Stojko – ukraiński polityk, przewodniczący Tarnopolskiej Obwodowej Administracji Państwowej.
Przypisy
edytuj- ↑ weather.in.ua - погода в с. Жизномир (Тернопільська область, Бучацький район) - прогноз погоди в Україні на 3 та 5 днів [online], weather.in.ua [dostęp 2017-11-21].
- ↑ Żyznomierz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 925.
- ↑ Tarnopolski Dziennik Wojewódzki. 1934, nr 15, poz. 123
- ↑ Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-14] (ukr.).
- ↑ ЖИЗНОМИР | Бучацька громада | Тернопільська область [online], Тернопільщина, 28 listopada 2022 [dostęp 2024-10-31] (ukr.).
- ↑ Gorzelnie i Fabryki wódek w Galicji w 1901 r.
Bibliografia
edytuj- Aftanazy Roman, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, Warszawa, 1995, ISBN 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04229-0
- Barącz Sadok, Pamiątki buczackie, Lwów: Drukarnia «Gazety narodowej» 1882, 168 s., s. 113, 120.
- Бучач і Бучаччина. Історично-мемуарний збірник / ред. колегія Михайло Островерха та інші, Ню Йорк — Лондон — Париж — Сидней — Торонто: НТШ, Український архів 1972, Т. XXVII, 944 с., іл. (ukr.)
Linki zewnętrzne
edytuj- Żyznomierz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 925.
- Жизномир, Облікова картка, Тернопільська область, Бучацький район (ukr.)