Życie raz jeszcze

film

Życie raz jeszcze – polski film psychologiczny z 1964 roku na podstawie powieści Romana Bratnego. Film, tuż po premierze kinowej (12 marca 1965), trafił na półkę na ponad 20 lat[1].

Życie raz jeszcze
Gatunek

psychologiczny
polityczny

Rok produkcji

1964

Data premiery

12 marca 1965

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

92 min

Reżyseria

Janusz Morgenstern

Scenariusz

Roman Bratny

Główne role

Andrzej Łapicki
Ewa Wiśniewska
Tadeusz Łomnicki

Zdjęcia

Jerzy Wójcik

Scenografia

Halina Dobrowolska
Jerzy Groszang
Marek Iwaszkiewicz

Kostiumy

Marian Kołodziej
Ludwina Mann

Montaż

Mirosława Garlicka

Produkcja

Zespół Filmowy „Syrena”

Plenery: Warszawa, Piotrków Trybunalski (ul. Strończyńskiego, ul. Sieradzka, ul. Rycerska).

Fabuła

edytuj

Pierwsze lata po wojnie. W okolicach Lublina oddział NSZ dokonuje ataku na pociąg. Ciężko ranny zostaje sekretarz Komitetu Powiatowego PPR, Jakuszyn. Po wyjściu ze szpitala na prośbę Anny Jankowskiej – młodej działaczki ZWM – interweniuje w sprawie Piotra Grajewskiego, lotnika RAF, oskarżonego o współpracę z NSZ. Piotr krótko cieszy się wolnością, bowiem zostaje znowu aresztowany. Ta sprawa rzuca cień na Jakuszyna, który zostaje pozbawiony stanowiska za rzekomy brak czujności[1].

Obsada

edytuj

Źródło[1].

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj