Żyła nieparzysta krótka

Żyła nieparzysta krótka (łac. vena hemiazygos) – w anatomii człowieka naczynie żylne, które powstaje z połączenia korzenia zewnętrznego wytwarzanego przez żyłę lędźwiową wstępującą lewą i korzenia wewnętrznego wytwarzanego przez połączenie odchodzące od żyły nerkowej lewej i uchodzi do żyły nieparzystej.

Układ żył nieparzystych (widok od przodu na tylną ścianę klatki piersiowej po usunięciu przepony)[1]

Nazwa żyła nieparzysta krótka pochodzi z prac Albrechta von Hallera[2].

Przebieg

edytuj

Żyła nieparzysta krótka rozpoczyna się nad przeponą powstając z połączenia dwóch korzeni – stałego korzenia zewnętrznego wytwarzanego przez żyłę lędźwiową wstępującą lewą i niestałego korzenia wewnętrznego wytwarzanego przez połączenie odchodzące od żyły nerkowe lewej. Żyła nieparzysta krótka biegnie lewostronnie z dołu do góry po przednio-bocznej powierzchni kręgów piersiowych od X do VII kręgu piersiowego, po czym odchyla się na stronę ku tyłowi od aorty, przełyku oraz przewodu piersiowego i pod ostrym kątem dochodzi do żyły nieparzystej. Długość żyły nieparzystej krótkiej jest zmienna[3].

Dopływy

edytuj

Odmiany

edytuj

Zespolenia

edytuj

Zastawki

edytuj

Żyła nieparzysta posiada zastawki w 2/3 przypadków[4].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 421–422. ISBN 83-200-1628-2.
  • Tadeusz Marciniak: Anatomia prawidłowa człowieka. T. 2. Wrocław: Rada Uczelniana ZSP, 1991, s. 446–447.
  • Friedrich Paulsen, Jens Waschke: Sobotta Atlas Anatomii człowieka. Witold Woźniak (red. IV wyd. pol.); Kazimierz S. Jędrzejewski (red. IV wyd. pol.). T. 2. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2012. ISBN 978-83-7609-709-1.