Żmija turecko-irańska

Żmija turecko-irańska[4] (Montivipera wagneri) – jadowity gatunek węża z rodziny żmijowatych.

Żmija turecko-irańska
Montivipera wagneri[1]
Nilson & Andrén, 1984
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Rodzina

żmijowate

Podrodzina

żmije właściwe

Rodzaj

Montivipera

Gatunek

żmija turecko-irańska

Synonimy
  • Vipera wagneri Nilson & Andrén, 1984[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania
 

Dorasta maksymalnie do 70–95 cm[5].

Głowa względnie duża, wydłużona i odróżniająca się od szyi. Pysk zaokrąglony, pokryty małymi łuskami. Oczy w szerokim kontakcie z łuskami nadoczodołowymi. Na szczycie głowy 6-7 łusek międzyoczodołowych. 12-13 podwargowych i 9 nadwargowych. Te drugie oddzielone od oka przez 1-2 rzędy łusek. Nozdrze ulokowane przy pojedynczej łusce nosowej[5].

Środkowa część ciała posiada 23 rzędy łusek grzbietowch, 2-3 łuski przedbrzuszne, 161-170 brzusznych. Odbytowa pojedyncza[5].

Wzór składa się z rzadko połączonych plamek i cętek biegnących od tyłu głowy do ogona na szarym tle. Plamki te zabarwione są na jasnobrązowo do żółtobrązowego i pomarańczowego z czarną obwódką. Pojedyncza plamka rozpościera się na 4-8,5 łuski.

Na szczycie głowy znajdują się zwykle 2 czarne wydłużone plamy, tworzące literę V bez miejsca połączenia odcinków. Od kącika oka do kąta ust biegnie czarny prążek[5].

Występowanie

edytuj

Góry wschodniej Turcji i przyległy północno-zachodni Iran. Lokalizacja typowa: "sąsiedztwo jeziora Urmii" (prowincja Azerbejdżan Zachodni w północno-zachodnim Iranie)[2].

Siedlisko

edytuj

Występuje na wysokości od 1600 do 1900 metrów n.p.m. na terenach skalistych i trawiastych[2].

Status

edytuj

IUCN klasyfikuje gatunek jako krytycznie zagrożony (critically endangered)[3]. Oznacza to redukcję liczebności o 50% w ciągu następnych 10 lat lub 3 pokoleń. Gatunek zagrożony jest z powodu łapania tych węży by sprzedawać je jako zwierzęta domowe[6].

Szacuje się, że całkowita liczebność osobników dojrzałych jest mniejsza niż 2500.

Przypisy

edytuj
  1. Montivipera wagneri, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c McDiarmid RW, Campbell JA, Touré T. 1999. Snake Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, vol. 1. Herpetologists' League. 511 pp. ISBN 1-893777-00-6 (series). ISBN 1-893777-01-4 (volume).
  3. a b Montivipera wagneri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.
  5. a b c d Mallow D, Ludwig D, Nilson G. 2003. True Vipers: Natural History and Toxinology of Old World Vipers. Krieger Publishing Company, Malabar, Florida. 359 pp. ISBN 0-89464-877-2.
  6. Yakup Kaska i inni, Montivipera wagneri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-02-13] (ang.).