Żegnaj, królowo

Żegnaj królowo
Les Adieux à la reine
Gatunek	film historyczny
Rok produkcji	2012
Data premiery	9 lutego 2012; 20 kwietnia 2012 (Polska)
Kraj produkcji	Francja; Hiszpania
Język	francuski
Czas trwania	100 min
Reżyseria	Benoît Jacquot
Scenariusz	Benoît Jacquot; Gilles Taurand; Chantal Thomas
Główne role	Léa Seydoux; Diane Kruger; Virginie Ledoyen; Xavier Beauvois
Muzyka	Bruno Coulais
	Nagrody
	2012: Nagroda Louisa Delluca
	Strona internetowa

Żegnaj, królowo (fr. Les Adieux à la reine, 2012) – francusko-hiszpański melodramat historyczny w reżyserii Benoît Jacquota, którego scenariusz został napisany na podstawie książki Les adieux à la reine autorstwa Chantal Thomas.

Fabuła

14 lipca 1789 20-letnia lektorka Marii Antoniny, Sidonie Laborde, rozpoczyna służbę na rzecz królowej Francji pod kierownictwem doświadczonych dam dworu. Nocą docierają do pałacu w Wersalu niepokojące wieści z Paryża o zdobyciu Bastylii. Wśród dworaków wybucha panika, oczekują na to, co zrobi monarcha. Rankiem 15 lipca 1789 Ludwik XVI udaje się bez eskorty do Stanów Generalnych... Wydarzenia trzech przełomowych dni początków rewolucji są pokazane z perspektywy Wersalu oczami młodziutkiej, pochodzącej z prowincji, pełnej uwielbienia dla królowej lektorki (Sidonie Laborde jest postacią fikcyjną, inaczej niż w filmie w powieści ma około 50 lat).

Odbiór i krytyka filmu

Film był pokazywany 9 lutego 2012 na rozpoczęcie 62. MFF w Berlinie. Tadeusz Sobolewski z „Gazety Wyborczej” pisał z Berlina, że film pokazuje „intymność relacji władzy i służby” w momencie gdy „syty dworski świat [...] ma rys tragiczny, przeczuwa swój koniec”. Jego zdaniem w filmie „nie ma rewolucyjnego entuzjazmu - jest sugestywnie oddane poczucie końca jakiejś epoki”^[1].

Według „Le Monde” ciesząca się bliskim dostępem do królowej Sidonie Laborde w kontekście tragicznych wydarzeń roku 1789 „przestaje rozróżniać sen od rzeczywistości, co jest centralnym wątkiem tego pięknego filmu”^[2]. „Le Figaro” podkreślał, że Maria Antonina w interpretacji Diane Kruger jest wyrafinowana, zmysłowa i zmienna^[3].

Obsada

Léa Seydoux jako Sidonie Laborde, lektorka królowej
Diane Kruger jako Maria Antonina, królowa Francji
Virginie Ledoyen jako Gabrielle de Polignac
Xavier Beauvois jako Ludwik XVI, król Francji
Noémie Lvovsky jako madame Campan
Michel Robin jako Jacob Nicolas Moreau
Julie-Marie Parmentier jako Honorine
Lolita Chammah jako Louison
Vladimir Consigny jako Paolo
Dominique Reymond jako madame de Rochereuil
Anne Benoît jako Rose Bertin
Hervé Pierre jako ojciec Hérissé
Aladin Reibel jako ojciec Cornu de la Balivière
Jacques Nolot jako pan de Jolivet
Jacques Herlin jako Markiz de Vaucouleurs

i inni

Przypisy

↑ 'Żegnaj, królowo'. Zanim wynaleziono wolność. wyborcza.pl, 10 lutego 2012. [dostęp 2012-04-21].
↑ „Les Adieux à la reine” : 1789, année érotique pour Benoît Jacquot. lemonde.fr, 2012-03-20. [dostęp 2012-04-24]. (fr.).
↑ Diane Kruger : «Plus femme et moins reine». lefigaro.fr, 2012-03-20. [dostęp 2012-04-24]. (fr.).

Linki zewnętrzne

Żegnaj królowo w bazie IMDb (ang.)
Żegnaj królowo w bazie Filmweb

[1] 'Żegnaj, królowo'. Zanim wynaleziono wolność. wyborcza.pl, 10 lutego 2012. [dostęp 2012-04-21].

[2] „Les Adieux à la reine” : 1789, année érotique pour Benoît Jacquot. lemonde.fr, 2012-03-20. [dostęp 2012-04-24]. (fr.).

[3] Diane Kruger : «Plus femme et moins reine». lefigaro.fr, 2012-03-20. [dostęp 2012-04-24]. (fr.).

[1]

[2]

[3]