Żale (literatura)

Ten artykuł od 2010-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Żale – w literaturze staropolskiej utwory liryczne wyrażające ból z powodu nieszczęścia, skargi i narzekania na los. Ich tematyka bywała religijna (np. w pasyjnym utworze średniowiecznym Żale Matki Boskiej pod krzyżem) lub patriotyczna (np. F. Karpińskiego Żale Sarmaty nad grobem Zygmunta Augusta). Mianem żali określa się też czasem opłakujące czyjąś śmierć cykliczne utwory zbliżone do trenów (np. Żale nagrobne na ślachetnie urodzonego pana Jana Kochanowskiego autorstwa Sebastiana Klonowica^[1]).

Zobacz też

↑ Jerzy Ziomek: Renesans. Wyd. XI - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 425-426, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13843-1.