Żałoba narodowa

ogłaszany przez władze państwowe czas żałoby, najczęściej wskutek śmierci wybitnej osobistości, bądź tragicznych w skutkach wydarzeń

Żałoba narodoważałoba ogłaszana przez władze państwowe po śmierci wybitnej osobistości (najczęściej związanej z krajem jej ogłoszenia) lub z powodu wielkiej katastrofy. Może być ogłaszana na skutek tragicznych wydarzeń w kraju, w którym ją zarządzono, ale także jako rodzaj hołdu złożonego ofiarom podobnych zdarzeń (zamach, katastrofa naturalna lub inna) poza granicami państwa.

Prezydent RP Lech Kaczyński ogłaszający żałobę narodową, Warszawa, 24 stycznia 2008

Na czas jej trwania odwołuje się zazwyczaj imprezy masowe i widowiska rozrywkowe (koncerty, rozgrywki sportowe)[1], zaleca się także powściągliwość w zachowaniu oraz zmianę programów telewizyjnych (ograniczenie emisji programów rozrywkowych, komedii, reklam). Stacje telewizyjne na czas żałoby narodowej zazwyczaj posługują się czarnym logo (lub także kirem) na progu ekranu, natomiast w innych środkach masowego przekazu (prasa, internet) umieszczane są również czarne logotypy i strony.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Wedle art. 37. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej z 25 października 1991 1. Prezes Rady Ministrów może z powodu żałoby narodowej zarządzić, na czas jej trwania, zawieszenie organizowania imprez artystycznych i rozrywkowych. 2. Wojewoda może z powodu klęski żywiołowej lub w celu zapobieżenia epidemii albo ze względu na żałobę, na czas niezbędny, zarządzić zawieszenie organizowania imprez określonych w ust. 1 na terenie województwa lub jego części. (Dz.U. 1997 nr 110, poz. 721). Wcześniej analogiczne normy zawierał art. 17 § 3 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 27 października 1933 o publicznych przedsięwzięciach rozrywkowych (Dz.U. 1933 nr 85, poz. 632) i art. 22 ustawy z 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną działalność artystyczną, rozrywkową i sportową (Dz.U. 1968 nr 12, poz. 64).

Bibliografia

edytuj