Żółwia Błoć

Żółwia Błoć (do 1945 Barfussdorf) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów.

Żółwia Błoć

wieś
Jeden z domów ryglowych w Żółwiej Błoci
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	goleniowski
Gmina	Goleniów
Strefa numeracyjna	91
Kod pocztowy	72-100
Tablice rejestracyjne	ZGL
SIMC	0775675
Położenie na mapie Polski Żółwia Błoć
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Żółwia Błoć
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego Żółwia Błoć
Położenie na mapie gminy Goleniów Żółwia Błoć
53°35′47″N 14°51′43″E

W latach 1945–54 istniała gmina Żółwia Błoć. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.

Wieś sołecka położona na Równinie Goleniowskiej, na skraju obszaru wrzosowisk oraz Puszczy Goleniowskiej, ok. 1 km na północny zachód od drogi krajowej nr 6, w tym miejscu pełniącej funkcję północnej obwodnicy Goleniowa, ok. 2 km na północ od miasta.

Ślady osadnictwa na terenie wsi sięgają epoki neolitu, co potwierdza odnalezienie kilku osad na wzgórzu na wschodnim i południowo-wschodnim krańcu wsi, a na nich narzędzi kamiennych i elementów uzbrojenia ludności kultury amfor kulistych i kultury ceramiki sznurowej. Następnie, w epoce brązu powstała tu nad rzeką osada rolnicza, co potwierdza cmentarzysko urnowe znajdujące się na zachodnim krańcu wsi. Istniały tutaj również osady, jedna z nich odkryta przed wojną – kultury łużyckiej i niedawno odkryta osada kultury jastorfskiej z wczesnej epoki żelaza. Pierwsza wzmianka o Żółwiej Błoci pochodzi z 1328 roku, kiedy to książę Barnim III Wielki przekazał ją miastu Goleniów. Osada powstała najprawdopodobniej w XIII wieku i miała charakter obronny. Wtedy była własnością książąt pomorskich. Do XVIII wieku była jedną z dwóch wsi (obok Miękowa), należących do miasta. W XIX wieku miasto, w ramach odszkodowania dla Żółwiej Błoci, założyło kolejną wieś, Gollnowshagen (Białuń), zlikwidowano wtedy największe gospodarstwa. W 1834 roku liczyła ok. 430 mieszkańców, znajdowały się tutaj zakłady rzemieślnicze (m.in. kuźnia, zakłady szewskie, krawieckie), szkoła oraz średniowieczny kościół, zniszczony między I a II wojną światową. Kościół stał na nawsiu, gdyż wieś została założona na planie owalnicy. Na początku XX wieku wieś powiększała się i rozbudowała w stronę Białunia.

Obecnie zamieszkuje ją ok. 200 mieszkańców (2000). Układ architektoniczny wsi pochodzi głównie z przełomu XIX i XX wieku. Znajduje się tutaj wiele starych chałup ryglowych i murowanych, jednak tylko na terenie dawnej owalnicy. Nowe wybudowania to nowoczesne budownictwo jednorodzinne. We wsi znajduje się kościół i cmentarz. Kościół pw. św. Antoniego z Padwy został zbudowany w latach 30. XX wieku. Jest to świątynia połączona bezpośrednio z domami mieszkalnymi i nie wyróżniająca się bardzo. Jest to kaplica kościelna salowa, otynkowana, posiada dwa witraże, a we wnętrzu obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej w złoconych ramach. Posiada niewysoką wieżyczkę oraz metalową konstrukcję dzwonnicy z dzwonem pochodzącym ze zburzonego średniowiecznego kościoła. W centrum wsi znajduje się zniszczony dawny cmentarz ewangelicki, na którym znajduje się usypisko po zburzonym kościele. Na cmentarzu rosną stare świerki, wiązy i lipy. Ok. 1,5 km na północ od wsi znajduje się wzgórze Wypłosze (35 m n.p.m.). Okolice wsi to ciekawe tereny torfowiskowe, wrzosowiskowe i leśne. W pobliżu jest zlokalizowany rezerwat przyrody Żółwia Błoć. W samej Żółwiej Błoci ma siedzibę kilka firm, znajduje się warsztat samochodowy, fermy drobiu, sklep, świetlica wiejska oraz wiele gospodarstw rolniczych i ogrodniczych. Wieś rolniczo-usługowo-mieszkalna.

Okoliczne miejscowości: Białuń, Grabina, Marszewo, Goleniów.