Świadkowie Jehowy na Wyspie Świętej Heleny
Świadkowie Jehowy na Wyspie Świętej Heleny – społeczność wyznaniowa na Wyspie Świętej Heleny, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 125 głosicieli, należących do 3 zborów[1][2]. Na jednego głosiciela tego wyznania przypada około 35 mieszkańców – najmniejsza liczba na świecie[1]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziło się 314 osób (ok. 7% mieszkańców wyspy)[a]. Miejscowe zbory korzystają z Sal Królestwa w Half Tree Hollow, Levelwood i Longwood[3]. W pobliżu Jamestown znajduje się Sala Zgromadzeń[4]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje południowoafrykańskie Biuro Oddziału.
| Państwo | |
|---|---|
| Terytorium zamorskie |
|
| Liczebność (2023) |
125 |
| % ludności kraju (2023) |
3% |
| Liczba zborów (2023) |
3 |
| Rozpoczęcie działalności |
ok. 1933 |
Historia
edytujW roku 1933 na krótko odwiedziło wyspę dwóch pionierów Świadków Jehowy. Nowym wyznaniem zainteresował się Tom Scipio, policjant i diakon Kościoła baptystów[5][4]. Wkrótce opuścił ten Kościół wraz z grupą ok. 10 innych jego członków[4]. Potem otrzymali z nowojorskiego Biura Świadków Jehowy gramofony i płyty z nagranymi wykładami religijnymi. Nowi wyznawcy przemierzali wyspę i odtwarzali te nagrania[5]. W roku 1948 na wyspie działało 10 głosicieli[6].
W 1951 roku przyjechał na wyspę (na rok) pierwszy przedstawiciel Towarzystwa Strażnica, Południowoafrykańczyk Jacobus van Staden. Z czasem utworzono dwa zbory: jeden w Levelwood, a drugi w Jamestown[5][4].
W 1958 roku George Scipio (syn Toma Scipio, jedyny dentysta na wyspie) reprezentował Wyspę Świętej Heleny w dwuminutowym wystąpieniu na kongresie międzynarodowym pod hasłem „Wola Boża” w Nowym Jorku[4]. Liczba głosicieli szybko rosła i w 1998 roku było ich już 160. W 1999 roku powstał trzeci zbór[7]. Później wielu opuściło wyspę, przenosząc się w inne miejsca[4]. Na Wyspie Świętej Heleny działa około 115 Świadków Jehowy, a na uroczystość Wieczerzy Pańskiej (Pamiątkę) corocznie przybywa 6–10% mieszkańców wyspy.
Uwagi
edytuj- ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 roku do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadza się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach). Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Wyspa Świętej Heleny – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-15].
- ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2023 [online], jw.org [dostęp 2024-04-15].
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2015-01-05].
- ↑ a b c d e f Radowanie się w Jehowie pomimo prób, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Towarzystwo Strażnica, 1 lutego 1999, s. 25–29, ISSN 1234-1150.
- ↑ a b c Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2007, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2007, s. 172–174, ISBN 83-86930-89-6.
- ↑ 1949 Yearbook of Jehovah's Witnesses, Watchtower, 1949, s. 234 (ang.).
- ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2000, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2000, s. 32–39, ISBN 83-86930-36-5.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Świadków Jehowy 1994–2017
Linki zewnętrzne
edytuj- Watchtower, Świadkowie Jehowy na całym świecie. Wyspa Świętej Heleny [online], jw.org [dostęp 2017-04-11].