Świątynia w Garni

Świątynia w Garni
Գառնու տաճար
	; Widok od przodu
Państwo	Armenia
Miejscowość	Garni
Typ budynku	świątynia lub mauzoleum
Styl architektoniczny	klasyczny z wpływami ormiańskimi
Ukończenie budowy	I/II wiek n.e.
Zniszczono	1679
Odbudowano	1969–1975
	Położenie na mapie Armenii Świątynia w Garni
	40°06′44,716″N 44°43′48,997″E/40,112421 44,730277
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Świątynia w Garni (orm. Գառնու տաճար, Garnu taczar) – jedyny na terytorium Armenii zachowany budynek klasyczny.

Najpowszechniejszy jest pogląd, że budynek jest świątynią wybudowaną w I wieku n.e. ku czci Mitry^[1], ale istnieje też teoria, że jest to mauzoleum rzymskiego króla Armenii Sohaemusa i dlatego, jako jedyny przedchrześcijański budynek sakralny, nie został zniszczony w trakcie konwersji Armenii na chrześcijaństwo. Wedle tej teorii budynek miał powstać ok. 175 r. n.e.^[2]

Świątynia miała zostać wybudowana przez króla Armenii Tiridatesa I^[1]. W czwartym wieku, po konwersji Armenii na chrześcijaństwo, została przekształcona na letnią siedzibę siostry króla Tiridatesa III, Chosrowiducht^[3]. Budynek uległ zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi w 1679 roku. W początku dwudziestego wieku rozpoczęły się tu badania archeologiczne na dużą skalę, a w latach 1969–1975 zrekonstruowano go z użyciem oryginalnego budulca^[2]^[4].

Na terenie świątyni została sfilmowana jedna ze scen w filmie Podróże Pana Kleksa, a sama świątynia posłużyła filmowcom jako pałac Magistra Pigularza II^[5].

Garni

Przypisy

↑ ^a ^b Krzysztof Kamiński, Krzysztof Dopierała: Armenia. W krainie chaczkarów, wulkanów i moreli. Gliwice: Helion, 2016, s. 95-97, seria: Bezdroża. ISBN 978-83-283-2044-4. (pol.).
↑ ^a ^b Nicholas Holding, Deidre Holding: Armenia with Nagorno Karabagh. Bradt Travel Guides Ltd, 2003, s. 186-187. ISBN 978-1-84162-345-0. (ang.).
↑ James Russell: Zoroastrianism in Armenia. Cambridge: Harvard University Press, 1987, s. 269. ISBN 0-674-96850-6. (ang.).
↑ Grigor Tananyan: Գառնի պատմամշակութային կոթողը (տաճարի վերականգման 40-ամյակի առթիվ). 2014. s. 33. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (orm.).
↑ Witajcie w naszej bajce. Akademia Pana Kleksa ma 30 lat! [online]

[kraina-1] Krzysztof Kamiński, Krzysztof Dopierała: Armenia. W krainie chaczkarów, wulkanów i moreli. Gliwice: Helion, 2016, s. 95-97, seria: Bezdroża. ISBN 978-83-283-2044-4. (pol.).

[bradt-2] Nicholas Holding, Deidre Holding: Armenia with Nagorno Karabagh. Bradt Travel Guides Ltd, 2003, s. 186-187. ISBN 978-1-84162-345-0. (ang.).

[russell1-3] James Russell: Zoroastrianism in Armenia. Cambridge: Harvard University Press, 1987, s. 269. ISBN 0-674-96850-6. (ang.).

[tananyan-4] Grigor Tananyan: Գառնի պատմամշակութային կոթողը (տաճարի վերականգման 40-ամյակի առթիվ). 2014. s. 33. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (orm.).

[5] Witajcie w naszej bajce. Akademia Pana Kleksa ma 30 lat! [online]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]