Wikipedia

Anandamaji Ma

Hinduski guru
(Przekierowano z Śri Anandamoji Ma)

Anandamaji Ma, też Anandamoji Ma (trl. Ānandamayī Mā, bengali আনন্দময়ী মা, Pełna Błogości Matka, Radością Przeniknięta Matka, ur. 30 kwietnia 1896 r., zm. 27 sierpnia 1982 r. w Kishanpur, Dehradun) – właściwie Nirmala Sundari Devi, indyjska jogini. Pochodziła z kasty bramińskiej. Propagowała bhaktijogę.

Anandamaji Ma
Ilustracja
Data urodzenia

30 kwietnia 1896

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1982
Kishanpur

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Młodość

edytuj

Nirmala urodziła się 30 kwietnia 1896 r. jako córka Bipinbihari Bhattacharya i Mokshada Sundari Devie w Kheora w dystrykcie Brahmanbaria w Bengalu (obecnie to jest terytorium Bangladeszu). Pochodziła z kasty bramińskiej. Jej rodzice byli wyznawcami wisznuizmu[1].

Małżeństwo świętej

edytuj

Była żoną Śri Dźagatbandhu Ćakrawartiego. Została wydana za mąż w wieku 13 lat. Do konsumpcji małżeństwa nie doszło – mąż doświadczył, że żona do tego nie jest zdolna. Jeśli przejawiał chęć zbliżenia, jej ciało sztywniało i stawało się jakby martwe – tak, że konieczna była reanimacja poprzez jego modlitwę z użyciem mantry[2]. Gdy pojął, jak zaawansowany stan świętości osiągnęła jego młoda żona, przeszedł wewnętrzną przemianę. Składając Anandamaji Ma dozgonny ślub celibatu oraz całkowitego milczenia (mouna), został jednym z najbardziej oddanych uczniów przyjmując jako swoją guru. Mokszada Sundari Dewi, matka świętej w 1914 nazwała jej męża Śri Dźagatbandhu Ćakrawartiego tytułem Bholanath – odtąd tylko tak się do niego zwracano[3].

Droga duchowa

edytuj

Charakterystycznym dla tej świętej jest, że nie posiadała guru w fizycznej postaci[4].

W domu męża regularnie śpiewała imiona boga i medytowała. Mając 26 lat, Anandamaji Ma doznała niezwykłej wewnętrznej inicjacji (diksza), otrzymując indywidualną mantrę (isztamantra) do dalszych medytacji[5]. W roku 1923 prowadziła wielodniowe sadhany, często przez kilka dni nic nie jedząc ani nie pijąc. Potrafiła pozostawać w ekstazie wiele dni i tygodni. Gdy powracała do normalnego świata, zapominała jak się mówi i chodzi, a nawet je i pije[6].

Anandamaji Ma przez kilkanaście lat wędrowała po świątyniach północnych Indii, pozostając prawie bez przerw w stanie samadhi i nie rozwijając bliższych kontaktów z otoczeniem[7].

Twórczość i nauczanie

edytuj

W swoim życiu nie przeczytała ani jednej książki. Chociaż pochodziła z rodziny bramińskiej, jako kobieta nie otrzymała tradycyjnego wykształcenia wedyjskiego (gurukula). Edukację zakończyła ze słabą umiejętnością pisania. Nie przeszkodziło to jej być autorytetem w sprawach rozwoju duchowego i jogi. Tworzyła poezję w sanskrycie. Wielokrotnie zadziwiała intelektualistów swą mądrością[8]. Przekazywała wiedzę, którą zdobyła dzięki własnym medytacjom i płynącym z nich doświadczeniom duchowego rozwoju.

Uczniowie

edytuj

Wśród uczniów Anandamaji Ma wskazać można następujące postacie:

  • jej mąż Bholanath
  • Gopinath Kaviraj

Darśany

edytuj

Spotkania z tą świętą opisują w swoich książkach między innymi: Tadeusz Margul[9] i Paramahansa Jogananda (Autobiografia jogina). Odwiedziła Mirtola Aśram w rejonie Almory w październiku 1943 roku.

Świadectwo Caycedo

edytuj

Darśan w aśramie delhijskim opisuje w swej pracy Indie joginów profesor Alfonso Caycego. Tematem prowadzonej rozmowy były:

  • ostateczny cel na drodze do wyzwolenia dalszy niż samadhi (będące tylko zaawansowanym etapem według nauczania świętej)
  • dźwięki (szczególnie wewnętrzny dźwięk anahatnadam) i wizje w jogicznych sadhanach – ich zasadność i bezpieczeństwo dla psychiki[10].

Świadectwo Joganandy

edytuj

Paramahansa Jogananda trzykrotnie spotkał Anandamaji Ma. Opisuje jak dokonała uzdrowienia konającego mężczyzny w Dźamszedpurze, zaświadcza że w sposób szczególnie zaawansowany osiągała stan jogicznej ekstazy, a jej twarz „lśniła niewypowiedzianą radością” (ananda), gdy wycofywała świadomość z ciała fizycznego[11].

Aśramy

edytuj

Współcześnie jej aśramy o nazwach Shree Shree Ma Anandamayee Ashram zlokalizowane są w następujących miejscowościach:

Bibliografia

edytuj
  • Anne Bancroft, Prządki mądrości. Mistyczki XX wieku, Warszawa, Jacek Santorski & Co., 2003, ISBN 83-88875-42-6
  • Tadeusz Margul, Indie na co dzień. Z notatnika religioznawcy., Lublin, Wydawnictwo Lubelskie, 1970
  • 2. „Objawienie i przekaz wiedzy”. W: Kim Knott: Hinduizm. T. Jurewicz (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Prószyński i S-ka SA, 2000, s. 40-42. ISBN 83-7255-083-2.
  • 5. Ananda Ma. Wielka jogini – „duchowa królowa Hindusów”. W: Alfonso Caycedo: Tajemnice joginów. Zbigniew J. Łopszyc (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Stowarzyszenie Buddyjskie Zen „Czogie” w Polsce, 1983, s. 50-62.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ I. Anandamayi Ma's lila 1
  2. ↑ Jacek Sieradzan: Szaleństwo w religiach świata. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Wanda, 2005, s. 417. ISBN 83-89448-16-5.
  3. ↑ 43.Maa Anandamayee. W: Dr. Giriraj Shah: Religions of the World & Gurus, Philosophers and Mystic Saints of India. Wyd. 1. T. 2. New Delhi: Diamond Pocket Books, 2002, s. 209. ISBN 81-284-0026-6.
  4. ↑ 5. Ananda Ma. Wielka jogini – „duchowa królowa Hindusów”. W: Alfonso Caycedo: Tajemnice joginów. Zbigniew J. Łopszyc (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Stowarzyszenie Buddyjskie Zen "Czogie" w Polsce, 1983, s. 52.
  5. ↑ 2. „Objawienie i przekaz wiedzy”. W: Kim Knott: Hinduizm. T.Jurewicz (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Prószyński i S-ka SA, 2000, s. 41. ISBN 83-7255-083-2.
  6. ↑ Jacek Sieradzan: Szaleństwo w religiach świata. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Wanda, 2005, s. 376, 378. ISBN 83-89448-16-5.
  7. ↑ II.4. Mistrzowie i uczniowie. W: Śri Anirwan, Lizelle Reymond: Żyć w sobie. Nauki baula. Magda Złotowska (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Pusty Obłok, 1994, s. 128. ISBN 83-85041-56-7.
  8. ↑ Bengalska Radością Przeniknięta Matka. W: Paramahamsa Jogananda: Autobiografia Jogina. Wojciech Szczepkowski (tłum.). Wyd. 1. Stowarzyszenie Krija Jogi, 2004, s. 476. ISBN 83-914863-2-X.
  9. ↑ Tadeusz Margul: Indie na co dzień: z notatnika religioznawcy. Wyd. 1. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1970.
  10. ↑ 5. Ananda Ma. Wielka jogini – „duchowa królowa Hindusów”. W: Alfonso Caycedo: Tajemnice joginów. Zbigniew J. Łopszyc (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Stowarzyszenie Buddyjskie Zen „Czogie” w Polsce, 1983, s. 57.
  11. ↑ Bengalska Radością Przeniknięta Matka. W: Paramahamsa Jogananda: Autobiografia Jogina. Wojciech Szczepkowski (tłum.). Wyd. 1. Stowarzyszenie Krija Jogi, 2004, s. 473-478. ISBN 83-914863-2-X.

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Anandamaji_Ma&oldid=75228215”