Śląski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej

Śląski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w latach 1927–1928.

Ślaski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1927

Rozformowanie

1928

Tradycje
Kontynuacja

Śląski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej

Komendanci
Pierwszy

mjr Wacław Budrewicz

Organizacja
Dyslokacja

Katowice

Formacja

Straż Celna

Podległość

Naczelny Inspektorat Straży Celnej

Formowanie i służba graniczna

edytuj

W lipcu 1927 roku przeprowadzono reorganizację Straży Celnej. Zniesiono instytucje starszych inspektorów Straży Celnej, istniejące przy dyrekcjach ceł i a powołano w ich miejsce inspektoraty okręgowe Straży Celnej[1]. Śląski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej obejmował granicę od styku z inspektoratem wielkopolskim leżącym w rejonie miejscowości Siemianowice i Chruścin i dalej na południe aż do granic Polski, Czechosłowacji i Niemiec. Długość odcinka wynosiła 297 km[2].

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[3]. Śląski Inspektorat Okręgowy Straży Celnej przeorganizowany został na Śląski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej.

Funkcjonariusze inspektoratu

edytuj

W skład inspektoratu okręgowego etatowo wchodziło osiem osób, w tym czterech oficerów. Był to jeden starszy inspektor, dwóch starszych komisarzy, jeden komisarz, jeden starszy przodownik, jeden przodownik i dwóch strażników[2]:

  • kierownik inspektoratu – mjr Wacław Budrewicz
  • adiutant – komisarz Jan Koszykiewicz
  • oficer wywiadu – komisarz Gustaw Sebrat
  • kwatermistrz – Wiktor Skrzypka

Struktura organizacyjna

edytuj

Organizacja inspektoratu w 1927 roku[4]:

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj