Łomnicka Kopa (słow. Lomnická kopa, niem. Lomnitzer Schulter, węg. Lomnici váll) – mało wybitny garb o wysokości 2421[1]m n.p.m. w słowackiej części Tatr Wysokich. Znajduje się w długiej grani odchodzącej na południe od wierzchołka Łomnicy. Od Wielkiej Łomnickiej Baszty oddzielona jest Łomnicką Przełęczą[2].

Łomnicka Kopa
Lomnická kopa
Ilustracja
Łomnicka Kopa wśród podpisanych obiektów
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2421 m n.p.m.

Pierwsze wejście

1820
turyści węgierscy

Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Łomnicka Kopa”
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Łomnicka Kopa”
Ziemia49°11′32,3″N 20°12′47,9″E/49,192306 20,213306

Powyżej Łomnickiej Kopy w kierunku Łomnicy znajdują się kolejno:

Łomnicka Kopa widoczna powyżej Łomnickiej Przełęczy

Od Łomnickiej Kopy w kierunku Doliny Małej Zimnej Wody na południowy zachód odchodzi niewielka grań boczna. Na stronę tej doliny Łomnicka Kopa opada stromym urwiskiem, a w kierunku Doliny Łomnickiej piarżysto-skalistym zboczem. Od grani południowo-zachodniej poniżej szczytu odgałęzia się wybitny filar, niżej przekształcający się w Capią Grzędę. W jego górnej części można wyróżnić przełączki: Wyżni Capi Przechód i Niżni Capi Przechód. Właściwa południowo-zachodnia grań Łomnickiej Kopy stanowi orograficznie lewe, północno-wschodnie obramowanie Siklawicznego Żlebu. Znajdują się w niej trzy przełączki: Wyżni Łomnicki Przechód, Pośredni Łomnicki Przechód i Niżni Łomnicki Przechód. W dolnej części grań opada do Wielkiego Upłazu. W południowej ścianie Łomnickiej Kopy wyodrębniają się trzy żebra. Lewe z nich oddziela od siebie Siklawiczny Żleb i Mały Siklawiczny Żleb, natomiast najdłuższe jest żebro środkowe, w którym znajdują się Kapliczka i Łomnicka Próba[2].

Łomnicka Kopa jest obecnie wyłączona z ruchu turystycznego. Z racji swojej łatwej dostępności, przede wszystkim z Łomnickiej Przełęczy, Łomnicka Kopa była jednak odwiedzana przez turystów od dawna. Już w 1820 r. bliżej nieznani turyści węgierscy dokonali na nią wejścia. Było to pierwsze znane wejście w celach turystycznych. Najprawdopodobniej jeszcze wcześniej odwiedzali ją myśliwi i poszukiwacze skarbów[2].

Pierwsze wejścia turystyczne:

Przypisy

edytuj
  1. Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
  2. a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXI. Klimkowa Przełęcz – Łomnicka Grań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977, s. 167–180.
  3. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 418. ISBN 83-01-13184-5.
  4. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-08-15].