Łankowice (gmina)
Łankowice – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934–1954[2] w woj. poznańskim/pomorskim[3]/bydgoskim (dzisiejsze woj. kujawsko-pomorskie). Siedzibą władz gminy były Łankowice.
| gmina wiejska | |||
| 1934-1954[1] | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo |
1934-38: poznańskie | ||
| Powiat | |||
| Siedziba | |||
| Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
Gmina zbiorowa Łankowice została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie szubińskim w woj. poznańskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Dobieszewiec, Dobieszewo, Gromadno, Iwno, Karolinowo, Kaźmierzewo, Laskownica, Ludwikowo, Łankowice, Łankowiczki, Miaskowo, Mieczkowo, Nowawieś Notecka, Oleszno, Palmierowo i Słupowiec (oraz z obszarów dworskich położonych na tych terenach lecz nie wchodzących w skład gmin)[4].
1 kwietnia 1938 gmina Łankowice została przyłączona do woj. pomorskiego[5]. 6 lipca 1950 roku zmieniono nazwę woj. pomorskiego na bydgoskie[6]. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 17 gromad: Chwaliszewo, Dobieszewo, Grocholin, Gromadno, Kaźmierzewo, Laskownica, Ludwikowo, Łankowice, Mieczkowo, Nowawieś Notecka, Oleszno, Palmierowo, Sierniki, Słupowa, Smoguleckawieś, Ujazd i Włodzimierzowo[7].
Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[8]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 roku po reaktywowaniu gmin[9].
Przypisy
edytuj- ↑ W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ Od 1 sierpnia 1934 do 28 września 1954 roku
- ↑ Zarówno w woj. pomorskim z siedzibą w Toruniu (1919–39) jak i woj. pomorskim z siedzibą w Bydgoszczy (1945-50)
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 660
- ↑ Dz.U. z 1937 r. nr 46, poz. 350
- ↑ Dz.U. z 1950 r. nr 28, poz. 255
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312