Łajka jakucka

Łajka jakucka (ros. Якутская лайка, ang. Yakutian Laika) - jedna z ras psów, należąca do szpiców, zaliczana do grupy łajek. Wzorzec FCI nr 365. Podlega próbom pracy.

Łajka jakucka

Inne nazwy	ros.: Якутская лайка, ang.: Yakutian Laika, niem.Jakutischer Laika
Kraj patronacki	Rosja
Wymiary
Wysokość	psy: 55-56, suki: 52-55 cm
Klasyfikacja
FCI	Wstępnie uznana przez FCI w grupie V (Szpice i psy typu pierwotnego)

Ogólna charakterystyka

Jest to pies w typie pierwotnym, pochodzący z Jakucji na terenie Rosji. Pies średniej wielkości, o mocnej budowie. Wykorzystywany przede wszystkim do zaprzęgów oraz jako pies myśliwski. Jest żywy i energiczny, o dużej pasji myśliwskiej i przyjaznym nastawieniu do ludzi. Wysoko ceniony przez myśliwych, jako pies wytrwały w polowaniu, obdarzony dobrym węchem, słuchem i wzrokiem. Odporny na surowe warunki klimatyczne.

Opis budowy

Wielkość

Wysokość psów w kłębie 55–56 cm (optymalna 55 cm), dla suk 52–55 cm (optymalna 54 cm). Proporcje budowy ciała 1,15–1,26 (długość tułowia / wysokość w kłębie).

Głowa

Głowa w kształcie klina, o wielkości proporcjonalnej do ciała. Czoło zaokrąglone i dość wysokie. Wyraźnie zaznaczony stop. Nos duży i dobrze rozwinięty, czarny lub brązowy, u psów z białym umaszczeniem dopuszczalne obszary bez pigmentu. kufa dobrze wykształcona, pod linią oczu umiarkowanie szeroka, krótka (około połowy długości mózgoczaszki). Fafle zaokrąglone i suche, przylegające. Zęby duże i białe, zgryz nożycowy lub cęgowy. Oczy szeroko osadzone, w kształcie migdałów, nie wystające i niezbyt zagłębione. Kolor oczu niebieski lub ciemnobrązowy. Możliwe występowanie jednego oka w innym kolorze niż drugie. Oprawa oczu czarna lub brązowa, u psów o białym umaszczeniu dopuszczalne obszary pozbawione pigmentu. Uszy szerokie u podstawy, trójkątne, ruchliwe, stojące lub na wpół postawione. Pokryte gęstym podszerstkiem. Uszy mogą być lekko położone do tyłu.

Tułów

Tułów z zaokrąglonym łukiem żebrowym, mocny i muskularny. Biodra wydatne, lekko nachylone w kierunku nasady ogona. Grzbiet prosty, szeroki i umięśniony, o długości dwukrotnie większej od uda. Krzyż mocny, muskularny i zaokrąglony. Klatka piersiowa szeroka, głęboka, o okrągłym przekroju. Ogon wysoko osadzony i zakręcony nad grzbietem.

Kończyny

Kończyny przednie proste, równoległe, mocne i umięśnione. Łopatki ukośnie ustawione i muskularne, łokcie blisko tułowia, przedramię proste, śródstopie krótkie i mocne. Przednie łapy z ciemnymi poduszkami i pazurami, mocno owłosione pomiędzy palcami, zwarte. Kończyny tylne dobrze rozwinięte z mocnym kośćcem i muskulaturą. Oglądane od tyłu ustawione są równolegle. Uda mocne, szerokie, muskularne, podudzie umiarkowanie długie i umięśnione. Staw skokowy wydatny, stopa mocna i pochylona. Tylne łapy duże, zwarte, mocne, z wydatnymi poduszkami i owłosieniem pomiędzy palcami.

Szata i umaszczenie

Włosy grube, proste, lśniące, z gęstym podszerstkiem. Obwite owłosienie na nogach, wokół szyi okazały kołnierz. Ogon bogato owłosiony długą sierścią. Umaszczenie różnorodne: białe z czarnym, lub szarym, z rudymi łatami lub biało-rude.

Chody

Szybki sprężysty kłus przechodzący przy większej prędkości w galop.

Historia rasy

Rasa ta opiera się na psach w typie pierwotnym, występujących w rejonie rzeki Kołyma w Jakucji, które były od wielu wieków wykorzystywane przez miejscową ludność do zaprzęgu i jako psy myśliwskie. Populacja tych psów stale się zmniejszała i ich przetrwanie zostało zagrożone. Rosyjscy kynolodzy podjęli starania objęcia ich ochroną i zorganizowania planowych hodowli, w celu zachowania cennego materiału genetycznego. Obecnie hodowla taka jest prowadzona w Jakucku, z zachowaniem użytkowego charakteru tych psów. W 2004 roku niemieccy hodowcy Erwin i Sabine van Wel sprowadzili łajki jakuckie do Europy. Udało im się rozmnożyć psy i obecnie prowadzą hodowlę łajek oraz samojedów, starając się również zachować obie rasy w typie pracującym, jako psy zaprzęgowe. Ich hodowla uczestniczy w naukowym programie zachowania tej rasy.

Rosyjscy kynolodzy rozpoznali łajkę jakucką jako odrębną rasę i przyjęli wstępny wzorzec. Wniosek o rejestrację rasy został zgłoszony również do FCI. Obecnie jest prowadzona procedura rejestracyjna, która trwa 10 lat i ma za zadanie między innymi uzyskanie kilku równoległych linii psów odpowiadających wzorcowi. W 2015 roku łajka jakucka ma zostać oficjalnie wpisana do V grupy FCI, do sekcji pierwszej ("północne psy zaprzęgowe"). Od kwietnia 2005 roku jest to rasa narodowa uznawana w Rosji, z prowadzoną księgą wstępną i możliwością wystawiania, bez prawa przyznawania CACIB.

Zobacz też

• łajka (typ psa)
• łajka karelo-fińska
• łajka wschodniosyberyjska
• łajka zachodniosyberyjska

Linki zewnętrzne

• Spirit of Nordic. strona internetowa niemieckiej hodowli psów rasy samojed i łajka jakucka (w języku niemieckim, angielskim i rosyjskim); opis budowy psa, zawarty w tym artykule bazuje na tłumaczeniu informacji z tej strony internetowej
• ЯКУТСКАЯ ЛАЙКА. strona internetowa hodowli łajki jakuckiej w Jakucku (ros.)
• Polska strona poświęcona rasie, zawierająca bazę danych psów urodzonych i mieszkających w Polsce, a także wykaz hodowli FCI w Polsce
• Globalna baza danych psów rasy łajka jakucka. yakutianlaikaworld.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-24)].
• Wzorzec rasy