Łada Oka
Łada Oka (WAZ 1111, SeAZ 1111) – samochód miejski produkcji rosyjskiej, skonstruowany w zakładach WAZ, produkowany w latach 1988-2008 w zakładach WAZ, SeAZ i KamAZ (ZMA).
.jpg)
| |
| Inne nazwy |
WAZ 1111 |
|---|---|
| Producent | |
| Projektant |
Jurij Aleksandrowicz Wierieszczagin |
| Zaprezentowany |
1983 |
| Okres produkcji |
1988–listopad 2008 |
| Miejsce produkcji |
|
| Poprzednik | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
3–drzwiowy hatchback |
| Silniki |
649 cm³ R2 29,3 KM |
| Skrzynia biegów |
4–biegowa manualna |
| Napęd |
przedni |
| Długość |
3200 mm |
| Szerokość |
1420 mm |
| Wysokość |
1400 mm |
| Rozstaw osi |
2180 mm |
| Masa własna |
645–665 kg |
| Zbiornik paliwa |
30 l |
| Liczba miejsc |
4 |
| Bagażnik |
220 l |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
Historia i opis pojazdu
edytujPrace nad skonstruowaniem samochodu rozpoczęto z inicjatywy Ministerstwa Przemysłu Samochodowego w Sierpuchowskich Zakładach Motocyklowych (SMZ, później SeAZ) w Sierpuchowie, które specjalizowały się w mikrosamochodach dla inwalidów, we współpracy z instytutem NAMI[1]. Założeniem było skonstruowanie nowoczesnego małego samochodu dla inwalidów. 12 czerwca 1981 zaprezentowano pierwszy prototyp pojazdu NAMI-0231, który otrzymał nazwę Oka, od rzeki przepływającej przez Sierpuchow[1]. Kolejny wariant otrzymał oznaczenie SMZ-1101 Oka[1]. Pierwotnie samochód miał być napędzany silnikiem od Polskiego Fiata 126p, lecz niestabilna sytuacja polityczno-ekonomiczna w Polsce (stan wojenny) spowodowała, że zdecydowano opracować własny silnik[1]. Ponieważ zakłady SMZ miały zbyt mały potencjał wytwórczy i konstrukcyjny, rozwój projektu przekazano w 1982 roku największym radzieckim zakładom samochodowym WAZ, a samochód przy tym nabrał cech samochodu miejskiego. Oprócz SMZ, produkujących wersje z ręcznym sterowaniem dla inwalidów, produkcję samochodów w wersji na rynek ogólny zamierzano umieścić w zakładach WAZ i KamAZ, znanych dotąd z produkcji ciężarówek. Przy powstaniu nowego samochodu, we współpracy ze specjalistami SMZ i KamAZ, jedynie częściowo wykorzystano dotychczasowe prace, pozostawiono jednak nazwę Oka. Silny wpływ na ogólny układ i konstrukcję samochodu wywarł natomiast analizowany japoński Daihatsu Cuore[2].
Jako napęd samochodu opracowano dwucylindrowy silnik o pojemności 649 cm³, zunifikowany z czterocylindrowym silnikiem samochodu WAZ-2108 Samara. W marcu 1984 powstały dwa pierwsze samochody serii prototypowej, do końca roku powstało ich jeszcze 14, a w kolejnym roku - 16 ulepszonych samochodów, z m.in. rozstawem osi zwiększonym o 10 cm[3]. Po próbach kolejnej ulepszonej serii, we wrześniu 1987 samochód został skierowany do produkcji przez komisję państwową[3]. W 1988 roku w zakładach KamAZ i WAZ powstało kilkaset sztuk serii próbnych, a następnie uruchomiono produkcję seryjną[4]. W 1989 roku produkcję uruchomiono w zakładach SMZ, które w poprzednim roku rozbudowano i przekształcono w Sierpuchowskie Zakłady Samochodowe (SeAZ) w składzie zjednoczenia AwtoWAZ[4]. We wrześniu 1991 w ramach zakładów KamAZ zorganizowano zakłady ZMA, zajmujące się dalej produkcją Oki[4], w miejscowości Nabierieżnyje Czełny.
Produkcję samochodów w zakładach WAZ w Togliatti zakończono w lutym 1995 roku, kontynuując ją w ramach grupy AwtoWAZ w zakładach SeAZ[4]. W 1996 roku opracowano wariant WAZ-11113 z dwucylindrowym silnikiem o pojemności 749 cm³ i mocy 31,7 KM (na bazie silnika WAZ-21083)[5]. Produkcję samochodów w zakładach ZMA zakończono 19 maja 2006 roku[4]. W 2006 roku w zakładach SeAZ wprowadzono do produkcji wariant SeAZ-11116 z chińskim trzycylindrowym silnikiem o pojemności 992 cm³ i mocy 53 KM[5]. W listopadzie 2008 roku z taśm montażowych zakładów SeAZ zjechała ostatnia Oka[4]. Produkcja została zaprzestana w związku z małym zainteresowaniem tym autem oraz wysoka ceną, która była wyższa od ceny samochodu Łada 2105. Oka montowana była także w Azerbejdżanie w fabryce Gandża Awtomobil Zawodu.
Ogółem wyprodukowano około 500 000 samochodów rodziny WAZ-1111[5]. Po wejściu na rynek był to najtańszy samochód produkcji radzieckiej, kosztując w 1989 roku 2400 rubli (o półtora tysiąca taniej, niż Zaporożec)[5]. Auto to jest popularne w Rosji, dlatego też wiele firm podejmuje się tuningu tych samochodów. Przykładami mogą być: Astro, RIAT czy TPK Oka[6].
Dane techniczne
edytujSilniki
edytuj- 650 cm³
- 750 cm³
- moc - 35 KM przy 5600 obrotach na minutę
- prędkość maksymalna - 130 km/h
- 0 - 100 km/h - 24 s
- śr. spalanie - 5,2 l/100 km
- 1100 cm³[potrzebny przypis]
- moc - 50 KM
- prędkość maksymalna - 142 km/h
- silnik elektryczny
- prędkość maksymalna - 90 km/h
- FAW Tianjin 993 cm³
- moc - 53 KM
- prędkość maksymalna - 150 km/h
Galeria
edytuj-
Oka Sport (11116) -
Oka Cargo (11116-50) -
Oka Electro (wersja z silnikiem elektrycznym)
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- WAZ-1111 «Oka», Awtoliegendy SSSR nr.55, DeAgostini 2011, ISSN 2071-095X (ros.)