Łęk pozorny

metoda konstrukcji zbliżona do łuku

Łęk pozorny – konstrukcja stosowana w prehistorii, polegała na stopniowym przybliżaniu do siebie układanych poziomo kamieni. Łęk pozorny w odróżnieniu do łęku nie przekazywał rozporu (sił poziomych) na podpory. Na podobnej zasadzie konstruowano pozorne sklepienia. W ten sposób jest skonstruowany do dzisiaj użytkowany, jeden z najstarszych mostów na świecie – most w Eleutherna na Krecie[1].

Porównanie prawdziwego łęku kamiennego (po lewej) i łęku pozornego (po prawej)

Zasada łęku pozornego

edytuj

Zasady łęku pozornego stosowano między innymi w architekturze mykeńskiej, a Ameryce Środkowej w architekturze Majów[2]. Jak widać na zdjęciu, wysunięte bloki kamienne całym ciężarem opierają się na niższych blokach i w ten sposób omijają rzeźbiony naczółek oraz cały otwór bramny. Tak więc nad otworem nie ma muru – został on jakby „rozchylony”. Kompletnie inna sytuacja jest przy zastosowaniu łuku architektonicznego. Np. w arkadzie mur nad otworem „prze” w dół, a łuk przejmuje od niego obciążenie i rozprowadza na boki. Stąd mówi się, że podobieństwo tych dwóch konstrukcji, łuku i łuku pozornego jest pozorne.

Galeria

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Jochen Briegleb: „Die vorrömischen Steinbrücken des Altertums“. W: Technikgeschichte. Band 38, Nr. 3, 1971, S. 255–260 (tutaj:258)
  2. Coe, Michael D. (1987). The Maya (4th edition (revised) ed.). London: Thames & Hudson. S - 65, ISBN 0-500-27455-X