Łęczysko

Łęczysko (także: łuczysko) – część składowa neurobalistycznych broni miotających. Ma postać pręta ze sprężynującego materiału, który magazynuje energię wynikającą z naciągu broni. Do końców łęczyska przymocowuje się cięciwę, która pośredniczy w przekształceniu energii potencjalnej łęczyska w energię kinetyczną pocisku^[1]. Do najprostszych broni wykorzystujących łęczysko należy łuk i kusza.

Rodzaje konstrukcji łęczyska:

drewniana – najczęściej cis, jesion, orzech lub wiąz^[1]
kompozytowa – warstwy od zewnątrz ścięgna, drewno i róg^[1],
stalowa^[1],
nowoczesna kompozytowa – włókno węglowe, włókno szklane i inne.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Łuk. W: Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronym. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1981, s. 103. ISBN 83-11-06559-4.

[1000slow-1] Łuk. W: Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronym. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1981, s. 103. ISBN 83-11-06559-4.

[1]