Łąkorz

wieś w województwie warmińsko-mazurskim

Łąkorzwieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Biskupiec.

Łąkorz
wieś
Ilustracja
Kościół gotycki i wiatrak typu Holender w Łąkorzu
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

nowomiejski

Gmina

Biskupiec

Liczba ludności (2006)

900

Strefa numeracyjna

56

Kod pocztowy

13-334[2]

Tablice rejestracyjne

NNM

SIMC

0840183

Położenie na mapie gminy Biskupiec
Mapa konturowa gminy Biskupiec, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Łąkorz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Łąkorz”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Łąkorz”
Położenie na mapie powiatu nowomiejskiego
Mapa konturowa powiatu nowomiejskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Łąkorz”
Ziemia53°26′40″N 19°21′14″E/53,444444 19,353889[1]

Do 1954 roku istniała gmina Łąkorz. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łąkorz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Miejscowość leży nad jeziorem o tej samej nazwie. We wsi znajduje się Muzeum Lokalne w Łąkorzu i działa Stowarzyszenie Ochrony Przyrody i Dziedzictwa Kulturowego w Łąkorzu.

Historia

edytuj

Wymieniona w XIV w. jako włościańska wieś kościelna pod nazwą Lynker, Alde Linkor, po 1570 r. jako Łąkorz Wielki. Kościół parafialny pw. św. Mikołaja biskupa został wzniesiony w I połowie XIV w., w tym samym czasie założono parafię. W czasach krzyżackich wieś podlegała komturstwu radzyńskiemu. Dobra łąkorskie w 1438 r. nadał wielki mistrz Paweł Russdorf dożywotnio Hansowi Kaschlo za zasługi oddane Zakonowi. W XVI w. przeszły na własność Rzeczypospolitej. Od 1560 r. w powiecie michałowskim, od 1818 r. w powiecie lubawskim.

W 1619 do kościoła przewieziono dwa dzwony, pochodzące z dawnego kościoła w Jankowicach (niem. Jankowitz, dekanat Łasiński). W czasie wojen szwedzkich kościół w Łąkorzu został zniszczony. Odnowiony w 1695 i wyposażony w nowy ołtarz, ufundowany przez biskupa Samuela Łaskiego.

Odbywały się tu sądy ziemskie. W XVII w., mimo nowego kościoła, parafia Łąkorz staje się filią kolejnych parafii: Lipinki, Ostrowite, Skarlin. Od 1899 r. Łąkorz został odrębnym obwodem duszpasterskim, a 9 lutego 1914 r. na powrót erygowano samodzielną parafię.

We wsi działa muzeum lokalne otwarte 22 września 1995 roku. Początkowo miało to być muzeum maszyn rolniczych. Później jednak, w miarę gromadzenia eksponatów, rozszerzyło tematykę o inne obszary życia na wsi. Muzeum wystawia swoje ekspozycje w trzech miejscach: w dwustuletniej chacie wiejskiej, kuźni, terenie gospodarstwa z budynkami gospodarczymi[3][4].

Zabytki

edytuj
  • gotycki kościół, ołtarz późnorenesansowy, ufundowany przez Samuela Łaskiego w 1695.
  • wiatrak holenderski z końca XIX w. stojący na wzgórzu za kościołem (częściowo uszkodzony)

Bibliografia

edytuj
  • Nowe Miasto. Z dziejów miasta i powiatu. Pojezierze, Olsztyn, 1953, 240 str.
  • ks. Jakub Fankidejski, Utracone kościoły i kaplice w dzisiejszej diecezji chełmińskiej podług urzędowych akt kościelnych. Region, Gdynia 2011 ISBN 978-83-7591-220-3, reprint książki wydanej w 1880 w Pelplinie (uwspółcześniony i opatrzony komentarzami)

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 72401
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 703 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Moja Mała Ojczyzna: Muzeum Lokalne w Łąkorzu [online], ziemialubawska.blogspot.com [dostęp 2017-11-28].
  4. Łąkorz: Muzeum Lokalne - Moje Mazury [online], mojemazury.pl [dostęp 2017-11-28].

Linki zewnętrzne

edytuj