Île de la Cité

Île de la Cité – jedna z dwóch wysp (obok Île Saint-Louis) na Sekwanie w centrum Paryża we Francji.

Île de la Cité

Katedra Notre Dame na Île de la Cité
Kontynent	Europa
Państwo	Francja
Akwen	Sekwana
Położenie na mapie Paryża Île de la Cité
Położenie na mapie Francji Île de la Cité
Położenie na mapie Île-de-France Île de la Cité
48°51′17″N 2°20′51″E

Jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc Paryża. Z obydwoma brzegami Paryża łączy ją 8 mostów, w tym najstarszy, wciąż istniejący most paryski, Pont Neuf (Nowy Most). Pozostałych 7 to: Pont au Change, Pont Notre-Dame, Pont d’Arcole, Pont de l’Archevêché, Pont au Double, Petit Pont i Pont Saint-Michel. Dziewiąty most łączy Île de la Cité z wyspą św. Ludwika (Île Saint-Louis). Na dziedzińcu przed Notre Dame znajduje się Point Zéro – punkt, z którego mierzy się odległości z Paryża do wszystkich miejscowości we Francji.

Atrakcje

Plan wyspy z OpenStreetMap (2011)

Do najbardziej znanych obiektów na wyspie należą trzy średniowieczne budynki:

• Katedra Notre Dame
• Sainte-Chapelle
• Conciergerie

a także Palais de Justice, Hôtel-Dieu, Krypta Archeologiczna Notre-Dame, Pont-Neuf, la Prefecture, Pomnik Deportowanych w Paryżu oraz trzy skwery:

• Vert-Galant
• l’Île-de-France
• Jana XXIII

Historia

Zamieszkana prawdopodobnie od IV w. p.n.e. przez galijskie plemię Paryzjów. Pod panowaniem Tyberiusza wznosił się w tym miejscu ołtarz bogów celtyckiej Galii, Taranisa, Esusa i Teutatesa odkryty pod katedrą Notre-Dame. Pod rozkazami Rzymian odbudowano miasto, które stało się siedzibą namiestników rzymskich, a później prefektów całej Galii. Na skutek częstych powodzi dotykających wyspę i okolice, miasto nazwano Lutecją (od łac. lutum – błoto).

W 451 r. n.e. miasto oparło się najazdowi Hunów pod wodzą Attyli, jak mówi legenda – za sprawą interwencji św. Genowefy. W 498 r., po przyjęciu chrześcijaństwa przez króla Chlodwiga I, na Cité powstały świątynie tego wyznania. Następca Chlodwiga, Chidelbert, zbudował na wyspie, w miejscu dawnej świątyni Jowisza, katedrę św. Szczepana (dziś znajduje się tu katedra Notre-Dame), największą w całym królestwie.

Po przeniesieniu stolicy do Akwizgranu przez dynastię Karolingów, Paryż odzyskał rangę dopiero w 987 r., kiedy Hugo Kapet został królem Francji. Kapetyngowie wybudowali na Cité nowy pałac królewski (dziś w tym miejscu znajduje się Palais de Justice), przy katedrze powstały nowe szkoły, zbudowano nowe kościoły i klasztory (pod koniec XIII w. było ich aż 23).

W czasach Ludwika Filipa i Napoleona III centrum wyspy zostało silnie przebudowane przez barona Haussmanna, powstał szpital Hôtel-Dieu, koszary, Trybunał Handlowy, rozbudowano Palais de Justice.

W sierpniu 1944 policjanci paryscy zajęli obecny budynek Prefektury, gdzie przez 3 dni odpierali ataki oddziałów niemieckich, aż do wkroczenia do miasta dywizji gen. Philippe’a Leclerca.

Po II wojnie światowej władze przeniosły się w inne rejony miasta.