Wikipedia

¡Uno!

album Green Day

¡Uno! – dziewiąty album studyjny amerykańskiego punkrockowego zespołu Green Day, wydany w dniu 25 września 2012 roku przez Reprise Records. Jest to pierwszy z trylogii Green Day, czyli albumów w ¡Uno!, ¡Dos!, ¡Tré![5].

¡Uno!
Wykonawca albumu studyjnego
Green Day
Wydany

25 września 2012

Nagrywany

luty - czerwiec 2012

Gatunek

Punk rock, pop punk, garage rock

Długość

41:44

Wydawnictwo

Reprise[1]

Producent

Rob Cavallo i Green Day[1]

Oceny
Album po albumie
On the radio
(2012) 		¡Uno!
(2012) 		¡Dos!
(2012)

Okładka albumu została ujawniona w wideo trailerze, który pojawił się na YouTube. Album składa się z 12 utworów, które zostały ogłoszone w dniu 26 czerwca 2012 roku. Pierwszy singiel z płyty, zatytułowany Oh Love, został wydany w dniu 16 lipca 2012 roku. Drugi singiel Kill the DJ został wydany na europejskich sklepach iTunes w dniu 15 sierpnia 2012 roku. Trzeci singiel Let Yourself Go ukazał się w iTunes Store USA w dniu 5 września 2012 roku, a promocyjny singiel Nuclear Family został wydany na kanale Green Day na YouTube w dniu 12 września 2012 roku[30]. Teledysk do Stay the Night ukazał się na ich kanale na YouTube 24 września 2012 roku[31]. Większość piosenek wyciekła w Internecie przed premierą albumu[32].

Po wydaniu, ¡Uno! otrzymała ogólnie pozytywne recenzje od krytyków muzycznych. Płyta zadebiutowała jako numer 2 na Billboard 200. W pierwszym tygodniu sprzedano 139.000 egzemplarzy.

Sesja

edytuj

W lutym 2012 roku, Billie Joe Armstrong ogłosił, że zespół pracował w studiu, nagrywając materiał na nowy album. W oświadczeniu, powiedział: "Jesteśmy w czasie najbardziej płodnym i twórczym w życiu [...] To jest najlepsza muzyka, jaką kiedykolwiek napisano [...]. Zamiast jednego albumu, wydajemy całą trylogię albumów. Każda piosenka ma moc i energię, która reprezentuje Green Day na wszystkich poziomach emocjonalnych. Właśnie może to, pomóc sobie [...] będziemy epiccy jak skurwysyn!"

Zespół rozpoczął pracę od próby co drugi dzień i tworzenia piosenek. Nagrali album w Jingletown Studios w Oakland, w Kalifornii. Zespół nagrał 38 utworów i początkowo myślał o stworzeniu podwójnego albumu. Armstrong zasugerował wydanie trylogii albumów tak jak Van Halen: Van Halen I, Van Halen II i Van Halen III. Postanowili też na każdej okładce wstawić twarz jednego z nich.

Lista utworów

edytuj
  1. Nuclear Family 3:03
  2. Stay the Night 4:36
  3. Carpe Diem 3:25
  4. Let Yourself Go 2:57
  5. Kill the DJ 3:41
  6. Fell for You 3:08
  7. Loss of Control 3:07
  8. Troublemaker 2:45
  9. Angel Blue 2:46
  10. Sweet 16 3:03
  11. Rusty James 4:09
  12. Oh Love 5:03

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Green Day – ¡Uno!. Discogs. [dostęp 2024-04-06]. (ang.).
  2. ↑ Album of the Year: Green Day – ¡Uno!. Album of the Year. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  3. ↑ AnyDecentMusic?: Green Day: iUno!. AnyDecentMusic?. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  4. ↑ Metacritic: Uno! by Green Day. Metacritic. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  5. ↑ a b Stephen Thomas Erlewine: ¡Uno! – Green Day. AllMusic. [dostęp 2024-04-06]. (ang.).
  6. ↑ Jim Beviglia: Green Day: Uno!. American Songwriter. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  7. ↑ Lisa-Marie Ferla: CD: Green Day – ¡Uno!. The Arts Desk. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  8. ↑ Jason Heller: Green Day: ¡Uno!. The A.V. Club. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  9. ↑ Billboard Staff: Green Day, ‘Uno!’: Track-By-Track Review. Billboard.com. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  10. ↑ Mark Beaumont ( Classic Rock ): Green Day: ¡Uno!. loudersound.com. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  11. ↑ Justin Gerber: Album Review: Green Day – ¡Uno!. Consequence of Sound. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  12. ↑ Marc Burrows: Green Day – iUno!. Drowned in Sound. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  13. ↑ Melissa Maerz: Double comeback: Green Day & No Doubt return. Entertainment Weekly. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  14. ↑ Rick Pearson: CDs of the week: Green Day – ¡Uno!. standard.co.uk. [dostęp 2024-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-30)]. (ang.).
  15. ↑ Dave Simpson: Green Day: ¡Uno! – review. The Guardian. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  16. ↑ Brian Boyd: Green Day – Uno!. The Irish Times. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  17. ↑ Kai Butterweck: Green Day – Uno!. laut.de. [dostęp 2024-04-14]. (niem.).
  18. ↑ Martin Headon: Green Day – ¡Uno!. musicOMH. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  19. ↑ NME: Green Day – ‘¡Uno!’. NME. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  20. ↑ Alan Shulman: Green Day: Uno!. noripcord.com. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  21. ↑ Paul Mardles: Green Day: Uno! – review. The Guardian. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  22. ↑ Ryan Reed: Green Day: ¡Uno!. Paste. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  23. ↑ AJ Ramirez: Green Day: ¡Uno!. PopMatters. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  24. ↑ David Fricke: ¡Uno!. Rolling Stone. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  25. ↑ Yorgo Douramacos: Review: Green Day, Uno. Slant Magazine. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  26. ↑ Mikael Wood: Green Day, ‘¡Uno!’ (Reprise). Spin. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  27. ↑ Raul Stanciu: Green Day – ¡UNO!. Sputnikmusic. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  28. ↑ Craig Mathieson: EG weekly music reviews: !UNO! – Green Day (Warner). The Sydney Morning Herald. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  29. ↑ Louis Pattison. New Albums: GREEN DAY ¡Uno!. „Uncut”. Take 186, s. 75, November 2012. London: IPC Media. ISSN 1368-0722. [dostęp 2024-04-14]. (ang.). 
  30. ↑ Green Day: Nuclear Family - [Official Video]. youtube.com.
  31. ↑ Green Day: Stay The Night - [Official Video]. youtube.com.
  32. ↑ Ian S. Port: The Top 6 New Green Day Songs, and How to Remember Them. sfweekly.com, 2012-09-11.
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=¡Uno!&oldid=73510307”