Zmodyfikowana wartość bieżąca netto

Zmodyfikowana wartość bieżąca netto (ang. modified net present value, MNPV), metoda MNPV – jedna z odmian metody NPV wykorzystywana w ocenie efektywności inwestycji. Podstawowym założeniem tej odmiany metody NPV odróżniającym ją od klasycznej metody NPV, jest poziom stopy reinwestycji przyjmowanej do reinwestowania (ponownego inwestowania) wypracowanych przez inwestycję nadwyżek finansowych – dodatnich przepływów pieniężnych netto. W klasycznej metodzie NPV zakłada się, że stopa reinwestycji (krei) jest ustalana na poziomie stopy dyskonta (k), czyli w ujęciu finansowym na poziomie kosztu kapitału (CC – cost of capital). W przypadku metody MNPV stopa reinwestycji jest odseparowana od kosztu kapitału zaangażowanego w inwestycję czyli stopy dyskonta i odzwierciedla zewnętrzne uwarunkowania związane z możliwością inwestowania nadwyżek pieniężnych projektu.

gdzie:

  • – zmodyfikowana wartość bieżąca netto
  • – ujemny przepływ pieniężny netto w okresie t,
  • – dodatni przepływ pieniężny netto w okresie t, który jest reinwestowany,
  • – stopa dyskonta ekonomicznie odzwierciedlająca koszt kapitału zaangażowanego w inwestycję,
  • – stopa reinwestycji dodatnich przepływów pieniężnych netto różna od k.

Interpretacja

edytuj

Wartość MNPV jest interpretowana tak samo jak NPV, czyli informuje o łącznej (skumulowanej z całego okresu życia inwestycji) wartości dzisiejszej nadwyżki ekonomicznej inwestycji (zdyskontowanych dodatnich wcześniej reinwestowanych stopą reinwestycji inną od koszt kapitału) – stopy dyskonta przepływów pieniężnych netto nad ujemnymi zdyskontowanymi przepływami pieniężnymi netto. MNPV pokazuje więc wartość projektu na dzień wydatkowania pierwszej złotówki. W takim ujęciu MNPV daje jednoznaczne przesłanki w zakresie decyzji inwestycyjnych.

Kryterium decyzyjne
  • MNPV > 0 – inwestycja jest opłacalna
  • MNPV = 0 – inwestycja jest neutralna
  • MNPV < 0 – inwestycja jest nieopłacalna

Zależności i relacje

edytuj

Istnieje odwrotna, lecz nieliniowa zależność pomiędzy wysokością przyjętej stopy dyskonta (kosztu kapitału) a wartością inwestycji mierzoną metodą MNPV: wraz ze wzrostem przyjętej stopy dyskonta (kosztu kapitału) wartość inwestycji wyrażonej MNPV spada (dla typowych przepływów pieniężnych), co ma wpływ na ocenę opłacalności inwestycji i ewentualną decyzję, co do jej realizacji.

Równocześnie istnieje zbieżna, lecz nieliniowa zależność pomiędzy wysokością przyjętej stopy reinwestycji a wartością inwestycji mierzoną metodą MNPV: wraz ze wzrostem przyjętej stopy reinwestycji wartość inwestycji wyrażonej MNPV rośnie (dla typowych przepływów pieniężnych), co ma wpływ na ocenę opłacalności inwestycji i ewentualną decyzję, co do jej realizacji.

Relacja pomiędzy wartością inwestycji mierzoną metodą MNPV a NPV zależy od wzajemnej relacji pomiędzy stopą dyskonta (kosztem kapitału) – k a stopą reinwestycji krei. Kiedy:

  • stopa dyskonta (k) = stopie reinwestycji (krei), wówczas MNPV = NPV.
  • stopa dyskonta (k) > stopy reinwestycji (krei), wówczas MNPV < NPV.
  • stopa dyskonta (k) < stopy reinwestycji (krei), wówczas MNPV > NPV.

Zalety

edytuj
  • uwzględnia zmianę wartości pieniądza w czasie,
  • uniezależnia stopę reinwestycji dodatnich przepływów pieniężnych netto od kosztu kapitału (stopy dyskonta) wykorzystywanego do finansowania inwestycji,
  • uwzględnia całość przepływów pieniężnych związanych z inwestycją,
  • mierzy wzrost zamożności inwestora z uwzględnieniem zmian wartości pieniądza w czasie,
  • zapewnia porównywalność inwestycji,
  • umożliwia łatwą agregację inwestycji (wartość NPV portfela inwestycyjnego jest równa sumie wartości NPV inwestycji wchodzących w jego skład).
  • trudności z wyborem stopy reinwestycji odzwierciedlającej możliwości rynkowe ponownego inwestowania (reinwestowania) generowanych przez inwestycję dodatnich przepływów pieniężnych netto,
  • nie uwzględnia tkwiącej w inwestycji elastyczności,
  • nie uwzględnia ryzyka specyficznego (tylko systematyczne w stopie dyskonta) związanego z inwestycją.

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • W. Bień, Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa, Difin, Warszawa, 2002.
  • W. Rogowski, Rachunek efektywności inwestycji. Wyzwania teorii, potrzeby praktyki, WoltersKluwer SA, Kraków, 2013, ISBN 978-83-264-4210-0.