Zmodyfikowana wartość bieżąca netto
Zmodyfikowana wartość bieżąca netto (ang. modified net present value, MNPV), metoda MNPV – jedna z odmian metody NPV wykorzystywana w ocenie efektywności inwestycji. Podstawowym założeniem tej odmiany metody NPV odróżniającym ją od klasycznej metody NPV, jest poziom stopy reinwestycji przyjmowanej do reinwestowania (ponownego inwestowania) wypracowanych przez inwestycję nadwyżek finansowych – dodatnich przepływów pieniężnych netto. W klasycznej metodzie NPV zakłada się, że stopa reinwestycji (krei) jest ustalana na poziomie stopy dyskonta (k), czyli w ujęciu finansowym na poziomie kosztu kapitału (CC – cost of capital). W przypadku metody MNPV stopa reinwestycji jest odseparowana od kosztu kapitału zaangażowanego w inwestycję czyli stopy dyskonta i odzwierciedla zewnętrzne uwarunkowania związane z możliwością inwestowania nadwyżek pieniężnych projektu.
gdzie:
- – zmodyfikowana wartość bieżąca netto
- – ujemny przepływ pieniężny netto w okresie t,
- – dodatni przepływ pieniężny netto w okresie t, który jest reinwestowany,
- – stopa dyskonta ekonomicznie odzwierciedlająca koszt kapitału zaangażowanego w inwestycję,
- – stopa reinwestycji dodatnich przepływów pieniężnych netto różna od k.
Interpretacja
edytujWartość MNPV jest interpretowana tak samo jak NPV, czyli informuje o łącznej (skumulowanej z całego okresu życia inwestycji) wartości dzisiejszej nadwyżki ekonomicznej inwestycji (zdyskontowanych dodatnich wcześniej reinwestowanych stopą reinwestycji inną od koszt kapitału) – stopy dyskonta przepływów pieniężnych netto nad ujemnymi zdyskontowanymi przepływami pieniężnymi netto. MNPV pokazuje więc wartość projektu na dzień wydatkowania pierwszej złotówki. W takim ujęciu MNPV daje jednoznaczne przesłanki w zakresie decyzji inwestycyjnych.
- Kryterium decyzyjne
- MNPV > 0 – inwestycja jest opłacalna
- MNPV = 0 – inwestycja jest neutralna
- MNPV < 0 – inwestycja jest nieopłacalna
Zależności i relacje
edytujIstnieje odwrotna, lecz nieliniowa zależność pomiędzy wysokością przyjętej stopy dyskonta (kosztu kapitału) a wartością inwestycji mierzoną metodą MNPV: wraz ze wzrostem przyjętej stopy dyskonta (kosztu kapitału) wartość inwestycji wyrażonej MNPV spada (dla typowych przepływów pieniężnych), co ma wpływ na ocenę opłacalności inwestycji i ewentualną decyzję, co do jej realizacji.
Równocześnie istnieje zbieżna, lecz nieliniowa zależność pomiędzy wysokością przyjętej stopy reinwestycji a wartością inwestycji mierzoną metodą MNPV: wraz ze wzrostem przyjętej stopy reinwestycji wartość inwestycji wyrażonej MNPV rośnie (dla typowych przepływów pieniężnych), co ma wpływ na ocenę opłacalności inwestycji i ewentualną decyzję, co do jej realizacji.
Relacja pomiędzy wartością inwestycji mierzoną metodą MNPV a NPV zależy od wzajemnej relacji pomiędzy stopą dyskonta (kosztem kapitału) – k a stopą reinwestycji krei. Kiedy:
- stopa dyskonta (k) = stopie reinwestycji (krei), wówczas MNPV = NPV.
- stopa dyskonta (k) > stopy reinwestycji (krei), wówczas MNPV < NPV.
- stopa dyskonta (k) < stopy reinwestycji (krei), wówczas MNPV > NPV.
Zalety
edytuj- uwzględnia zmianę wartości pieniądza w czasie,
- uniezależnia stopę reinwestycji dodatnich przepływów pieniężnych netto od kosztu kapitału (stopy dyskonta) wykorzystywanego do finansowania inwestycji,
- uwzględnia całość przepływów pieniężnych związanych z inwestycją,
- mierzy wzrost zamożności inwestora z uwzględnieniem zmian wartości pieniądza w czasie,
- zapewnia porównywalność inwestycji,
- umożliwia łatwą agregację inwestycji (wartość NPV portfela inwestycyjnego jest równa sumie wartości NPV inwestycji wchodzących w jego skład).
Wady
edytuj- trudności z wyborem stopy reinwestycji odzwierciedlającej możliwości rynkowe ponownego inwestowania (reinwestowania) generowanych przez inwestycję dodatnich przepływów pieniężnych netto,
- nie uwzględnia tkwiącej w inwestycji elastyczności,
- nie uwzględnia ryzyka specyficznego (tylko systematyczne w stopie dyskonta) związanego z inwestycją.
Zobacz też
edytujBibliografia
edytuj- W. Bień, Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa, Difin, Warszawa, 2002.
- W. Rogowski, Rachunek efektywności inwestycji. Wyzwania teorii, potrzeby praktyki, WoltersKluwer SA, Kraków, 2013, ISBN 978-83-264-4210-0.