Zbigniew Łakomski
Zbigniew Marian Łakomski (ur. 9 września 1928 w Częstochowie[1], zm. 26 marca 2014[2] w Warszawie[3]) – polski dziennikarz, działacz kombatancki.
| Data i miejsce urodzenia |
9 września 1928 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 marca 2014 |
| Dyrektor Instytutu Polskiego w Budapeszcie | |
| Okres |
od 1984 |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujZbigniew Łakomski był synem Mieczysława i Wandy[3]. Pochodził z rodziny urzędniczej. W wieku 5 lat przeprowadził się do Warszawy. W czasie wojny do konspiracji wciągnął go wujek, kpt. Eugeniusz Kosiacki. Łakomski działał pod pseudonimem „Sulima” w Szarych Szeregach. Żołnierz 438. plutonu AK w obwodzie Ochota Armii Krajowej. W lipcu 1944 został mianowany starszym strzelcem W trakcie powstania warszawskiego walczył w bitwie pod Pęcicami. Po powstaniu do końca 1944 przebywał w niemieckim obozie, z którego udało mu się zbiec. Po wojnie został odznaczony Krzyżem AK oraz Warszawskim Krzyżem Powstańczym. Wieloletni przewodniczący koła Związku Powstańców Warszawskich[1][2][4].
Po wojnie zdał maturę w Łodzi. Przeniósł się do Szczecina, gdzie pracował jako dziennikarz w „Kurierze Szczecińskim” i studiował przez dwa lata na oddziale Poznańskiej Akademii Handlowej. Został skierowany na roczną szkołę przy Związku Zawodowym Dziennikarzy w Warszawie. Stamtąd dostał przydział w „Głosie Olsztyńskim”, skąd szybko wyjechał do Warszawy. W latach 50. rozpoczął pracę w „Trybunie Ludu” jako publicysta. Następnie był kierownikiem działu, sekretarzem redakcji i zastępcą redaktora naczelnego. W międzyczasie w latach 70. skończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Był korespondentem na Węgrzech. Od 1984 do 1988 był dyrektorem Polskiego Ośrodka Kultury w Budapeszcie. W tym też roku przeszedł na emeryturę[4][5][6].
W 1950 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Współzakładał Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej[5].
Pochowany w rodzinnym grobowcu na Starych Powązkach w Warszawie[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Powstańcze Biogramy – Marian Zbigniew Łakomski [online], www.1944.pl [dostęp 2020-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-25].
- ↑ a b Zbigniew Łakomski, Warszawa – nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 31 marca 2014 [dostęp 2020-11-19].
- ↑ a b Rejestr spadkowy [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2021-05-25].
- ↑ a b Odeszli na wieczną wartę. Zbigniew Marian Łakomski ps. „Sulima”, „Biuletyn Środowiska Żołnierzy Armii Krajowej IV Obwodu OCHOTA Okręgu Warszawa”, 80, fundacja-ppp.pl, czerwiec 2014, s. 19–26, ISSN 1896-9941 [dostęp 2020-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-25].
- ↑ a b c Odszedł Zbyszek Łakomski [online], Portal Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, 9 kwietnia 2014 [dostęp 2020-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-24].
- ↑ 75 years of the Polish Institute in Budapest, Issuu, 2014, s. 14, ISBN 978-83-64306-00-6 [dostęp 2020-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-12] (pol. • węg.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Mariusz Kudła, Archiwum Historii Mówionej – Zbigniew Marian Łakomski [online], 1944.pl, 2 grudnia 2011 [dostęp 2020-11-19].