Welsh Open 2009

Welsh Open
Liczba uczestników	32 (35)
Miejsce	Newport Centre, Newport
Zwycięzca	Allister Carter
II miejsce	Joe Swail
Najwyższy break	142 Marco Fu
Rozegrane mecze	31

Welsh Open 2009 – szósty turniej rankingowy sezonu snookerowego 2008/2009, który odbył się 16–22 lutego 2009 w hali widowiskowej Newport Centre w Newport. Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Mark Selby, który przegrał w ćwierćfinale z Anthonym Hamiltonem 3:5.

Mecze kwalifikacyjne odbyły się 3–6 lutego 2009 w Prestatynie. Ze względów marketingowych trzy mecze z udziałem walijskich snookerzystów (Mark J. Williams, Matthew Stevens, Dominic Dale) zostały przeniesione do fazy głównej turnieju i rozegrane w Newport^[2].

Zwycięzcą turnieju został Allister Carter, który w finale pokonał Joe Swaila 9:5. Dla Cartera był to pierwszy triumf w imprezie rankingowej w karierze. Był to jednocześnie jego drugi występ w finale turnieju rankingowego (pierwszym były MŚ 2008). 29-letni Anglik zapewnił sobie zwycięstwo dzięki znakomitej postawie w drugiej sesji meczu finałowego, w której wygrał wszystkie sześć frame’ów i od stanu 3:5 doprowadził do wyniku 9:5.

Jego rywal, Joe Swail^[3], po raz pierwszy w karierze wystąpił w finale turnieju rankingowego (wcześniej przegrywał w dziewięciu półfinałach m.in. dwa razy w Mistrzostwach świata).

Nagrody

Zwycięzca turnieju – Allister Carter

Łączna pula nagród to 225,5 tysiąca funtów brytyjskich. Zwycięzca turnieju otrzymał £35 000, zdobywca drugiego miejsca £17 500. Zawodnicy, którzy przegrali półfinał otrzymali £8 750. Za dojście do wcześniejszych faz rozgrywek przewidziano następujące nagrody pieniężne:

Ćwierćfinał: £6 500
Ostatnia 16: £4 275
Ostatnia 32: £2 750
Ostatnia 48: £1 725
Ostatnia 64: £1 325

Dodatkowo zarezerwowano £20 000 dla zdobywcy breaka maksymalnego^[4] (zdobytego w fazie telewizyjnej) oraz £1 000^[5] dla breaka maksymalnego zdobytego we wcześniejszej fazie turnieju.

Za najwyższy break w fazie telewizyjnej organizatorzy płacili £2 000 oraz £500 za najwyższy break we wcześniejszej fazie^[6].

Wydarzenia związane z turniejem

Finał turnieju sędziował Colin Humphries, był to jego debiut w tej roli^[7].
Pierwszą rundę turnieju przeszło 12 graczy rozstawionych (z czołowej szesnastki światowego rankingu) oraz 4 graczy nierozstawionych.
Lider światowego rankingu – Ronnie O’Sullivan zakończył swój udział w turnieju w rundzie drugiej ulegając 3:5 Marco Fu.
Drugą rundę turnieju przeszło 6 graczy rozstawionych oraz 2 nierozstawionych (Joe Swail oraz Anthony Hamilton).
Ćwierćfinał turnieju przeszło 2 graczy rozstawionych oraz 2 nierozstawionych.
Obrońca tytułu – Mark Selby przegrał w ćwierćfinale z Anthonym Hamiltonem 3:5.
Joe Swail po raz pierwszy w karierze awansował do finału turnieju rankingowego^[3].
Allister Carter po raz pierwszy w karierze wygrał turniej rankingowy^[8].
Po zakończeniu turnieju, Allister Carter awansował na 3 miejsce na prowizorycznej liście rankingowej na sezon 2009/10^[9].

Zawodnicy

Zawodnicy rozstawieni

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Jako drugi rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej.

Mark Selby (obrońca tytułu) (QF)
Ronnie O’Sullivan (2R)
Stephen Maguire (QF)
Shaun Murphy (QF)
John Higgins MBE (2R)
Stephen Hendry MBE (1R)
Allister Carter (W)
Ryan Day (1R)

Zawodnicy nierozstawieni

Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju Welsh Open poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej ówczesnego sezonu):

Drabinka turniejowa


Pierwsza runda (Do 5 frame’ów)			Druga runda (Do 5 frame’ów)			Ćwierćfinały (Do 5 frame’ów)			Półfinały (Do 6 frame’ów)			Finał (Do 9 frame’ów)



	Mark Selby	5

	Paul Davies	0
				Mark Selby	5

				David Gilbert	1
	Joe Perry	4

	David Gilbert	5
							Mark Selby	3

							Anthony Hamilton	5
	Peter Ebdon	2

	Anthony Hamilton	5
				Anthony Hamilton	5

				Michael Judge	2
	Ryan Day	3

	Michael Judge	5
										Anthony Hamilton	5

										Allister Carter	6
	Allister Carter	5^[10]

	Jimmy White	1
				Allister Carter	5

				Graeme Dott	4
	Graeme Dott	5

	Mike Dunn	3
							Allister Carter	5

							Shaun Murphy	2
	Mark King	5

	Dave Harold	3
				Mark King	2

				Shaun Murphy	5
	Shaun Murphy	5

	Barry Pinches	3
													Allister Carter	9

													Joe Swail	5
	Stephen Maguire	5^[11]

	Ian Preece	0
				Stephen Maguire	5

				Ding Junhui	4
	Ding Junhui	5

	Matthew Stevens	3
							Stephen Maguire	4

							Joe Swail	5
	Mark Allen	3

	Joe Swail	5
				Joe Swail	5

				Martin Gould	1
	Stephen Hendry	3

	Martin Gould	5^[12]
										Joe Swail	6

										Neil Robertson	4
	John Higgins	5^[13]

	Dominic Dale	2
				John Higgins	4

				Neil Robertson	5^[15]
	Neil Robertson	5

	Jamie Burnett	3
							Neil Robertson	5

							Marco Fu	2
	Marco Fu	5

	Fergal O’Brien	4
				Marco Fu	5^[15]

				Ronnie O’Sullivan	3
	Ronnie O’Sullivan	5^[14]

	Steve Davis	2

Finał

Finał: Lepszy z 17 partii Newport Centre, Newport, Walia, 22 lutego 2009. Sędzia: Colin Humphries
Allister Carter (7)	9-5	Joe Swail
Sesja popołudniowa: 9-81, 90-0 (89), 55-44, 10-103 (60), 16-83, 49-63, 16-66, 70-0 (54) Wieczorna: 120-0 (116), 141-0 (109), 72-1 (61), 91-16 (91), 73-0 (67), 65-54
116	Najwyższy break	60
2	Breaków powyżej 100 punktów	0
7	Breaków powyżej 50 punktów	1

Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego

Marco Fu 142, 117, 115, 101
Allister Carter 141, 119, 116, 109
Anthony Hamilton 136, 116, 100
Martin Gould 135
Steve Davis 132
David Gilbert 131, 115
John Higgins 129, 101
Mark Selby 126
Dominic Dale 124, 104
Neil Robertson 124, 107
Ronnie O’Sullivan 118
Shaun Murphy 116, 109, 105
Paul Davies 110
Ryan Day 109, 104
Michael Judge 109
Joe Perry 107
Joe Swail 105
Graeme Dott 105
Barry Pinches 102
Stephen Maguire 101

Statystyki turnieju

Statystyki pierwszej rundy

Państwo	Il. zawodników	% zawodników
Anglia	15	46,88%
Szkocja	5	15,63%
Walia	5	15,63%
Irlandia	2	6,25%
Irlandia Północna	2	6,25%
Chiny	1	3,13%
Australia	1	3,13%
Hongkong	1	3,13%

Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 11
Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 5
Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 119 (144)
Średnia liczba partii w meczu: 7,44
Najwyższe zwycięstwo: 5-0
Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2

Statystyki drugiej rundy

Państwo	Il. zawodników	% zawodników
Anglia	8	50,00%
Szkocja	3	18,75%
Chiny	1	6,25%
Hongkong	1	6,25%
Australia	1	6,25%
Irlandia Północna	1	6,25%
Irlandia	1	6,25%

Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 11
Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 5
Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 61 (72)
Średnia liczba partii w meczu: 7,63
Najwyższe zwycięstwo: 5-1
Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3

Statystyki ćwierćfinałów

Państwo	Il. zawodników	% zawodników
Anglia	4	50,00%
Szkocja	1	12,50%
Irlandia Północna	1	12,50%
Australia	1	12,50%
Hongkong	1	12,50%

Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 31 (36)
Średnia liczba partii w meczu: 7,75
Najwyższe zwycięstwo: 5-2
Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

Statystyki półfinałów

Państwo	Il. zawodników	% zawodników
Anglia	2	50,00%
Irlandia Północna	1	25,00%
Australia	1	25,00%

Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 2
Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 1
Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 21 (22)
Średnia liczba partii w meczu: 10,50
Najwyższe zwycięstwo: 6-4
Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

Kwalifikacje

Poniższe mecze (poza oznaczonymi *) były rozgrywane od 3 do 6 lutego 2009 roku w Pontin’s Centre, w Prestatyn (Walia)^[16]. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy w pierwszej rundzie turnieju zmierzyli się z najlepszą 16 światowego rankingu snookerowego.

Drabinka kwalifikacji

Runda 1 Lepszy z 9 frejmów			Runda 2 Lepszy z 9 frejmów			Runda 3 Lepszy z 9 frejmów			Runda 4 Lepszy z 9 frejmów

	Patrick Wallace	5		Paul Davies	5		Jimmy Michie	3		Barry Hawkins	4
	Liu Chuang	2		Patrick Wallace	1		Paul Davies	5		Paul Davies	5

	Kuldesh Johal	3		David Roe	5		David Gilbert	5		Mark Williams MBE *	1
	Vincent Muldoon	5		Vincent Muldoon	3		David Roe	3		David Gilbert	5^[17]

	Matthew Couch	2		David Gray	2		Michael Holt	5		Anthony Hamilton	5
	Stephen Craigie	5		Stephen Craigie	5		Stephen Craigie	2		Michael Holt	3

	Scott MacKenzie	4		Stuart Pettman	5		Alan McManus	4		Michael Judge	5
	Stefan Mazrocis	5		Stefan Mazrocis	0		Stuart Pettman	5		Stuart Pettman	2

	Jimmy White MBE	5		Rod Lawler	4		Rory McLeod	2		Ken Doherty	0
	David Grace	4		Jimmy White MBE	5		Jimmy White MBE	5		Jimmy White MBE	5

	Simon Bedford	3		Robert Milkins	5		Mike Dunn	5		Ian McCulloch	4
	Wayne Cooper	5		Wayne Cooper	3		Robert Milkins	4		Mike Dunn	5

	Lee Spick	5		Joe Delaney	5		Gerard Greene	5		Dave Harold	5
	Robert Stephen	3		Lee Spick	3		Joe Delaney	1		Gerard Greene	1

	Supoj Saenla	2		Barry Pinches	5		Judd Trump	3		Jamie Cope	3
	Jin Long	5		Jin Long	3		Barry Pinches	5		Barry Pinches	5

	Peter Lines	5		Ian Preece	5		Andrew Higginson	4		Stuart Bingham	3
	Andrew Pagett	4		Peter Lines	4		Ian Preece	5		Ian Preece	5

	Paul Davison	5		Andy Hicks	5		Adrian Gunnell	2		Matthew Stevens *	5
	Atthasit Mahitthi	2		Paul Davison	3		Andy Hicks	5		Andy Hicks	4

	James McBain	4		Mark Davis	3		Marcus Campbell	5		Joe Swail	5
	Aditya Mehta	5		Aditya Mehta	5		Aditya Mehta	2		Marcus Campbell	3

	Matthew Selt	5		Martin Gould	5		John Parrott MBE	3		Nigel Bond	4
	Michael Georgiou	2		Matthew Selt	3		Martin Gould	5		Martin Gould	5

	Jamie Jones	4		Liu Song	2		Liang Wenbo	5		Dominic Dale *	5
	Li Hang	5		Li Hang	5		Li Hang	1		Liang Wenbo	4

	Lewis Roberts	wo		Mark Joyce	5		Jamie Burnett	5		Stephen Lee	3
	Declan Hughes	wd		Lewis Roberts	1		Mark Joyce	0		Jamie Burnett	5

	Rodney Goggins	5		David Morris	5		Ricky Walden	5		Fergal O’Brien	5
	Andy Lee	2		Rodney Goggins	1		David Morris	3		Ricky Walden	1

	Daniel Wells	5		Andrew Norman	4		Tom Ford	5		Steve Davis OBE	5
	Chris McBreen	0		Daniel Wells	5		Daniel Wells	2		Tom Ford	2

Mecze oznaczone * były ze względów komercyjnych rozgrywane w Newport przed fazą główną turnieju.

Breaki stupunktowe kwalifikacji

Przypisy

↑ W nawiasie podano liczbę zawodników łącznie z tymi, którzy rozgrywali mecze w Newport.
↑ worldsnooker.co.uk: Snooker Greats Set For Newport Return. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
↑ ^a ^b bbc.co.uk: Swail wins to set up Carter final. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
↑ Nagroda nie została wypłacona, bowiem żaden z graczy nie osiągnął breaka maksymalnego (147 punktów).
↑ Nagroda nie została wypłacona, ponieważ break maksymalny nie został osiągnięty w tej fazie rozgrywek.
↑ global-snooker.com: Welsh Open 2009 – Prize Money. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
↑ worldsnooker.com: Humphries To Referee First Final. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
↑ bbc.co.uk: Carter storms to Welsh Open title. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
↑ worldsnooker.co.uk: Carter Climbs To Third. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).
↑ worldsnooker.com: Captain Tames Whirlwind. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
↑ worldsnooker.com: Maguire Off To A Flyer. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
↑ bbc.co.uk: Hendry crashes out of Welsh Open. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
↑ worldsnooker.com: Higgins Brings Spaceman Down. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
↑ worldsnooker.com: O’Sullivan Triumphs In Legends Battle. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
↑ ^a ^b bbc.co.uk: O’Sullivan & Higgins both go out. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
↑ worldsnooker.co.uk: Welsh Open results. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).
↑ bbc.co.uk: Williams suffers Welsh Open exit. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Welsh Open na stronie Światowej Federacji Snookera (ang.)
Welsh Open na stronie Global Cue Sports Center. global-snooker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-12)]. (ang.).
Wyniki turnieju na stronie bbc.co.uk (ang.)
Lista breaków 100 punktowych w serwisie global-snooker.com. global-snooker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-24)]. (ang.).

[1] W nawiasie podano liczbę zawodników łącznie z tymi, którzy rozgrywali mecze w Newport.

[2] worldsnooker.co.uk: Snooker Greats Set For Newport Return. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).

[swailfirsttime-3] .co.uk: Swail wins to set up Carter final. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).

[4] Nagroda nie została wypłacona, bowiem żaden z graczy nie osiągnął breaka maksymalnego (147 punktów).

[5] Nagroda nie została wypłacona, ponieważ break maksymalny nie został osiągnięty w tej fazie rozgrywek.

[6] -snooker.com: Welsh Open 2009 – Prize Money. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).

[7] worldsnooker.com: Humphries To Referee First Final. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).

[8] .co.uk: Carter storms to Welsh Open title. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).

[9] worldsnooker.co.uk: Carter Climbs To Third. [dostęp 2009-02-26]. (ang.).

[10] worldsnooker.com: Captain Tames Whirlwind. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).

[11] worldsnooker.com: Maguire Off To A Flyer. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).

[12] .co.uk: Hendry crashes out of Welsh Open. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).

[13] worldsnooker.com: Higgins Brings Spaceman Down. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).

[14] worldsnooker.com: O’Sullivan Triumphs In Legends Battle. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).

[osahigg-15] .co.uk: O’Sullivan & Higgins both go out. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).

[16] worldsnooker.co.uk: Welsh Open results. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).

[17] .co.uk: Williams suffers Welsh Open exit. [dostęp 2009-02-21]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[15]

[14]

[16]

[17]