Wanda Thun
Wanda Maria Thun, ps. „Wandzia” (ur. 21 listopada 1924 w majątku Mrówna k. Łęczycy, zm. 10 sierpnia 2024 w Gdyni)[1] – polska działaczka konspiracji niepodległościowej w czasie II wojny światowej, uczestniczka powstania warszawskiego.
| Data i miejsce urodzenia |
21 listopada 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 2024 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodziła się w rodzinie Juliana Pieńkowskiego (1882–1975) i Zofii z domu Bogusławskiej (1894–1981)[2]. Miała przyrodnie rodzeństwo z pierwszego małżeństwa ojca: siostrę Krystynę i brata Andrzeja[3]. Do wybuchu II wojny światowej uczęszczała w Łęczycy do szkoły powszechnej, a następnie do gimnazjum. Mieszkała w internacie szkolnym sióstr urszulanek w Łęczycy[1].
Podczas okupacji niemieckiej, od lipca 1940 mieszkała w Warszawie[3], gdzie od września 1940 wznowiła naukę na tajnych kompletach. Przystąpiła do konspiracji niepodległościowej, w ramach której była łączniczką, a następnie sanitariuszką[4] (od 1943 uczyła się w Warszawskiej Szkole Pielęgniarskiej fundacji Rockefellera[3]). W trakcie powstania warszawskiego służyła jako sanitariuszka w ramach V Obwodu (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej w punkcie sanitarnym przy u. Stępińskiej 42. Po upadku powstania razem z cywilami wyszła ze stolicy, a następnie – przed Pruszkowem – uciekła z kolumny[1].
Po wojnie udała się do Łodzi, gdzie w 1945 ukończyła liceum i zdała maturę. Następnie kształciła się w Szkole Pielęgniarstwa w Gdańsku, którą ukończyła w marcu 1947. Przez 25 lat pracowała w służbie zdrowia[5].
18 kwietnia 1949 wyszła za mąż za Jerzego Thuna (1924–1982), żołnierza AK, powstańca warszawskiego, kapitana Żeglugi Wielkiej[2]. Mieli trzy córki: Barbarę, Małgorzatę i Katarzynę[5].
Zmarła 10 sierpnia 2024 w Gdyni[1], pochowana 21 sierpnia 2024 na cmentarzu Witomińskim (sektor 55-27-7_1)[2].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2021)[1]
- Warszawski Krzyż Powstańczy
- Krzyż Armii Krajowej
- Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”
- Odznaka pamiątkowa Akcji „Burza”
Źródło:[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Wanda Maria Pieńkowska. 1944.pl. [dostęp 2024-08-12].
- ↑ a b c Cmentarze Komunalne w Gdyni [online], gdynia.grobonet.com [dostęp 2024-09-20].
- ↑ a b c Archiwum Historii Mówionej - Wanda Thun [online], www.1944.pl [dostęp 2024-09-20] (pol.).
- ↑ Na wieczną wartę odeszła Wanda Thun. imokotow.pl. [dostęp 2024-08-12].
- ↑ a b c Wanda Thun [online], www.boguslawscy.pl [dostęp 2024-09-20].