Tomasz Kizny
Tomasz Kizny (ur. 18 sierpnia 1958 we Wrocławiu) – polski fotograf i dziennikarz, działacz opozycyjny w PRL.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
fotograf, dziennikarz |
| Odznaczenia | |
| |
W roku 1976 ukończył liceum ogólnokształcące we Wrocławiu[1]. W latach 1982–1991 działał w Niezależnej Agencji Fotograficznej Dementi, której był współzałożycielem i jednym z głównych fotografów[1][2]. Agencja dokumentowała m.in. opór społeczny przeciw stanowi wojennemu w Polsce oraz rozpad systemu komunistycznego[1]. W latach 1982–1989 współorganizował też liczne niezależne wystawy fotograficzne, głównie w kościołach oraz mieszkaniach prywatnych w kraju i zagranicą[1].
Współpracował z kwartalnikiem „Karta” (1991–1999), „Magazynem Gazety Wyborczej” (1993–2003), zaś od 2004 działa jako fotograf i dziennikarz niezależny[1]. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (od 1990) i Związku Polskich Artystów Fotografików (od 1992). Był laureatem nagród Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich dla Dziennikarzy Niezależnych (1988), Polcul Foundation (1990), Związku Polskich Artystów Fotografików[1]. W 2007 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].
- Wystawy[2]
- „Ocaleni z gułagu” (Stara Galeria ZPAF, Warszawa 1989) – tematyka obozów na Syberii
- „Martwa droga” (Zachęta", Warszawa 1991/92) – wielkie nieukończone linie kolejowe w ZSRR
- „Wyrok” (Zachęta, Warszawa 1997) – portrety mieszkańców Moskwy
- „Pasażerowie. Moskwa. Warszawa. Berlin. Paryż” (Zachęta, Warszawa 2001) – portrety pasażerów metra w tytułowych miastach
- Gułag (Paryż 2003, Hamburg, Madryt, Mediolan, Nowy Jork 2004, Moskwa 2007) – album fotograficzny
- Wielki Terror 1937–1938 (2013) – fotografie miejsc i ofiar Wielkiego terroru oraz dzieci ofiar