Strzępiak bury

Strzępiak bury (Inocybe assimilata Britzelm.) – gatunek grzybów należący do rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae).

Strzępiak bury

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	strzępiakowate
Rodzaj	strzępiak
Gatunek	strzępiak bury
Nazwa systematyczna
Inocybe assimilata Britzelm. Ber. naturhist. Augsburg 26: 137 (1881)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Inocybe, Inocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.

Synonimy:

• Astrosporina umbrina (Bres.) Rea 1927
• Inocybe umbrina Bres. 1884

Nazwę polską podał Andrzej Nespiak w 1990 r. dla synonimu Inocybe umbrina Bres.

Morfologia

Kapelusz

Średnica do 4 cm, początkowo półkulisty, potem wypukło rozpostarty, na koniec dyskowaty, ze słabo wyróżniającym się garbkiem. Brzeg początkowo podgięty ze słabo widocznymi resztkami zasnówki, potem odchylający się i na niewielkiej długości popękany. Powierzchnia włóknista, tylko na szczycie delikatnie wełnisto filcowata, barwy od brązowokasztanowej do orzechowej, tylko na szczycie ciemnobrązowa.

Blaszki

Gęste, przyrośnięte, z międzyblaszkami, początkowo kremowe, potem ochrowe, w końcu jasnobrązowe z oliwkowym odcieniem. Ostrza nieco białawo orzęsione.

Trzon

Wysokość 3–8 cm, grubość 0,3–0,4 cm, walcowaty, o podstawie zgrubiałej w niewielką, kulistą bulwkę. Barwa podobna jak kapelusza, lub nieco ciemniejsza, tylko bulwka biaława. Powierzchnia włóknista.

Miąższ

W kapeluszu białawy, w trzonie o barwie jasnego drewna. Czasami w miąższu występuje szklista (hialinowa) warstewka. Zapach ziemisty, nieco rzodkiewkowaty.

Cechy mikroskopowe

Zarodniki o nieregularnym kształcie ze słabo wyróżniającymi się guzkami, 7–9(–10) × 5–6(–7) µm. Podstawki 26–32 × 7,5–10 µm. Cheilocystydy i pleurocystydy cienkościenne, z główką lub bez główki kryształko, o wymiarach 45–70 × 12–18(–20) µm. Kaulocystyd brak.

Występowanie i siedlisko

Strzępiak bury znany jest w Europie i Ameryce Północnej. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano wiele stanowisk. Nowe, bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Zaliczony w nim jest do grupy grzybów chronionych i zagrożonych.

Grzyb mikoryzowy. Występuje w lasach liściastych, czasami w parkach, zwłaszcza pod bukami, świerkami i jodłami. Preferuje kwaśne, czasami piaszczyste gleby. Owocniki zazwyczaj od czerwca do grudnia.