Stearynian miedzi(II)

Stearynian miedzi(II)
	; Próbka stearynianu miedzi(II)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	stearynian miedzi(II)
	Inne nazwy i oznaczenia
	oktadekanian miedzi(II), distearynian miedzi(II)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C36H70CuO4
Inne wzory	Cu(C; 17H; 35COO); 2, (C; 17H; 35COO); 2Cu
Masa molowa	630,49 g/mol
Wygląd	niebieskozielone ciało stałe
	Identyfikacja
Numer CAS	660-60-6
PubChem	93553
SMILES
	CCCCCCCCCCCCCCCCCC(=O)[O-].CCCCCCCCCCCCCCCCCC(=O)[O-].[Cu+2]
InChI
	InChI=1S/2C18H36O2.Cu/c21-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11-12-13-14-15-16-17-18(19)20;/h22-17H2,1H3,(H,19,20);/q;;+2/p-2
	InChIKey
	PEVZEFCZINKUCG-UHFFFAOYSA-L
Właściwości
	Gęstość
	1,10 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	nierozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	rozpuszczalny w pirydynie, nierozpuszczalny w etanolu i eterze
Temperatura topnienia	>250 °C
	Podobne związki
Inne aniony	octan miedzi(II)
Inne kationy	stearynian wapnia
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Stearynian miedzi(II), Cu(C
17H
35COO)
2 – związek organiczny z grupy stearynianów, sól kwasu stearynowego i miedzi na II stopniu utlenienia^[4].

Otrzymywanie

Stearynian miedzi(II) może zostać otrzymany przez reakcję stearynianu sodu z siarczanem miedzi(II)^[5]:

CuSO
4 + 2C
17H
35COONa → Cu(C
17H
35COO)
2↓ + Na
2SO
4

Właściwości

Cienka warstwa stearynianu miedzi(II) powstaje prawdopodobnie na powierzchni miedzi poddanej działaniu kwasu stearynowego w obecności powietrza, powodując powstanie powłoki superhydrofobowej^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Physical Constants of Inorganic Compounds, [w:] David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-62, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ Cupric stearate [online], ChemicalBook [dostęp 2023-06-17] (ang.).
↑ R.F.R.F. Grant R.F.R.F., Proton Magnetic Resonance Absorption in Copper(II) Stearate, „Canadian Journal of Chemistry”, 42 (4), 1964, s. 951–953, DOI: 10.1139/v64-141 [dostęp 2023-06-17] (ang.).
↑ Copper(II) stearate [online], Oakwood Chemical [dostęp 2023-06-17] (ang.).
↑ H. WayneH.W. Richardson H. WayneH.W. (red.), Handbook of Copper Compounds and Applications, New York, NY: Marcel Dekker, 1997, s. 85, ISBN 978-0-8247-8998-5, LCCN 96051432, OL: 1010859M (ang.).
↑ FanF. Jiang FanF. i inni, Superhydrophobic copper coating with ultrahigh corrosion resistance by electrodeposition process in a deep eutectic solvent, „Chemical Physics Letters”, 811, 2023, s. 140197, DOI: 10.1016/j.cplett.2022.140197 [dostęp 2023-06-17] (ang.).

[CRC90-1] Physical Constants of Inorganic Compounds, [w:] David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-62, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).

[ChemicalBook-2] Cupric stearate [online], ChemicalBook [dostęp 2023-06-17] (ang.).

[Grant-3] R.F.R.F. Grant R.F.R.F., Proton Magnetic Resonance Absorption in Copper(II) Stearate, „Canadian Journal of Chemistry”, 42 (4), 1964, s. 951–953, DOI: 10.1139/v64-141 [dostęp 2023-06-17] (ang.).

[4] Copper(II) stearate [online], Oakwood Chemical [dostęp 2023-06-17] (ang.).

[5] H. WayneH.W. Richardson H. WayneH.W. (red.), Handbook of Copper Compounds and Applications, New York, NY: Marcel Dekker, 1997, s. 85, ISBN 978-0-8247-8998-5, LCCN 96051432, OL: 1010859M (ang.).

[Jiang-6] FanF. Jiang FanF. i inni, Superhydrophobic copper coating with ultrahigh corrosion resistance by electrodeposition process in a deep eutectic solvent, „Chemical Physics Letters”, 811, 2023, s. 140197, DOI: 10.1016/j.cplett.2022.140197 [dostęp 2023-06-17] (ang.).

[4]

[1]

[2]

[3]

[5]

[6]