Siedmiu Żydów z mojej klasy
Siedmiu Żydów z mojej klasy – polski film dokumentalny z 1991 roku zrealizowany przez Marcela Łozińskiego. Jeden z pierwszych filmów dokumentalnych poświęconych wydarzeniom marca 1968[1].
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
40 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Marcel Łoziński |
| Muzyka |
Danuta Zankowska |
| Zdjęcia |
Jacek Petrycki, Andrzej Wyglądała |
| Montaż |
Katarzyna Maciejko-Kowalczyk, Marcin Piątkowski |
| Produkcja |
Dział Form Dokumentalnych TVP2 |
W filmie przedstawiono wypowiedzi osób, które zostały zmuszone do wyjazdu z Polski po antysemickiej nagonce w 1968 r. Reżyser zarejestrował je przy okazji spotkania klasowego dawnych licealistów jednej z warszawskich szkół. Bohaterowie wspominają czas wyjazdów i opowiadają o swoich losach na emigracji. W drugiej części filmu pojawia się dyskusja na temat tożsamości emigrantów: czy czują się Żydami, Polakami czy może obywatelami swych nowych krajów?[2][3][4].
Nagrody
edytuj- Nagroda za najlepszy film dokumentalny, TVP S.A. (1992),
- Festiwal Polskiej Twórczości Telewizyjnej-Nagroda Specjalna (1993)[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Siedmiu Żydów z mojej klasy w bazie filmpolski.pl
- ↑ Siedmiu Żydów z mojej klasy. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2020-09-20]. (pol.).
- ↑ Siedmiu Żydów z mojej klasy Marcel Łoziński. Ninateka. [dostęp 2020-09-20]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2020-08-28)]. (pol.).
- ↑ Patryk Nalepka: „Siedmiu Żydów z mojej klasy” – dokument w ramach Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Kulturatka.pl, 2016-06-08. [dostęp 2020-09-20]. (pol.).