Seradela pastewna, seradela siewna (Ornithopus sativus) – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny bobowatych. Rodzimym obszarem jego występowania jest Afryka Północna (Algieria, Maroko) i Europa Południowa (Portugalia, Francja, Hiszpania), ale rozprzestrzenił się też na Azorach jako gatunek zawleczony[4]. Jest uprawiany wielu krajach świata. W Polsce jest uprawiany[5], czasami przejściowo dziczeje (efemerofit)[6].

Seradela pastewna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bobowce

Rodzina

bobowate

Podrodzina

bobowate właściwe

Rodzaj

seradela

Gatunek

seradela pastewna

Nazwa systematyczna
Ornithopus sativus Brot.
Fl. Lusit. 2: 160 (1804)[3]

Morfologia

edytuj
 
Kwiaty
 
Owoce
 
Fragment liścia
Łodyga
Wzniesiona, lub podnosząca się, przeważnie o wysokości 30–60 cm.
Liście
Drobne, pierzasto złożone.
Kwiaty
Kwiaty w skąpych kwiatostanach wyrastających na szypułkach o takiej samej długości, jak liść, z kąta którego wyrastają. Korona różowa o długości 6–9 mm, kielich rurkowaty o ząbkach dwukrotnie krótszych od długości kielicha.
Owoce
Owocem jest strąk rozpadający się na pojedyncze człony.

Zastosowanie

edytuj
  • Jest cenną rośliną pastewną, udaje się na glebach lekkich z małą zawartością wapnia. Znajduje się w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej. Jako pasza wpływa dodatnio na jakość mleka. Siano zasobne jest w związki wapnia i potasu. Poza tym zawiera około 16% wody, 12% białek, 4% tłuszczu.
  • Roślina miododajna. Kwiaty seradeli wydzielają sporo nektaru, lecz jest ich na roślinie niewiele, a więc i wydajność miodowa z hektara jest niska, średnio 30 kg/ha. W rejonach o glebach lżejszych, gdzie uprawia się ją na dużych obszarach, może dostarczyć miodu towarowego w drugiej połowie lata lub dać poważny wziątek uzupełniający zapasy zimowe.

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-26] (ang.).
  3. Ornithopus sativus Brot., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-01-29].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22].
  5. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 123, ISBN 978-83-62975-45-7.
  6. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006, s. 280. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia

edytuj
  • Wiktor Święcicki: Seradela. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972.