Rafał (Zaborowski)
Rafał, imię świeckie Michał Zaborowski (ur. 1677 w Zborowie, zm. 11 października?/22 października 1747 w Kijowie) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego polskiego pochodzenia.
| Arcybiskup kijowski, halicki i całej Małorosji | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1677 |
| Data i miejsce śmierci |
22 października 1747 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup kijowski, halicki i całej Małorosji | |
| Okres sprawowania |
1731–1747 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
przed 1723 |
| Prezbiterat |
przed 1723 |
| Chirotonia biskupia |
1725 |
Życiorys
edytujSyn polskiego szlachcica ze Zborowa. Edukację na poziomie podstawowym odebrał w polskich szkołach, następnie uczył się w kolegium mohylańskim i w akademii duchownej przy Monasterze Zaikonospasskim w Moskwie. Tam też rozpoczął życie monastyczne. Przed 1723 był krótko wykładowcą retoryki w akademii, której był absolwentem, a następnie głównym kapelanem rosyjskiej floty, jako hieromnich[1]. W 1723 otrzymał godność archimandryty i został przełożonym monasteru Trójcy Świętej w Kalazinie, w tym samym roku został asesorem przy Świątobliwym Synodzie Rządzącym. W 1725 przyjął chirotonię na biskupa pskowskiego i porchowskiego. W 1731 został przeniesiony na katedrę kijowską z tytułem arcybiskupa kijowskiego, halickiego i całej Małorosji[1]. W eparchii kijowskiej w szczególny sposób dbał o rozwój szkolnictwa teologicznego, kierował zdolnych studentów na naukę za granicę na własny koszt[1]. Zmienił program nauczania w Akademii Mohylańskiej i poprawił jej sytuację ekonomiczną[2]. W 1745 wzniósł w Kijowie nową rezydencję metropolitalną[1], na terenie ławry Pieczerskiej, a przy soborze Mądrości Bożej – dzwonnicę[2]. Wspierał również działalność prawosławnych struktur w granicach Rzeczypospolitej[3].
Przyjaźnił się z Teofanem (Prokopowiczem)[4] i popierał jego politykę kościelną. Wdrażał w metropolii kijowskiej postanowienia Regulaminu Duchownego z 1721, przyczyniając się do likwidacji autonomii metropolii i jej pełnej integracji z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym[2].
Zmarł w 1747 i został pochowany w soborze Mądrości Bożej w Kijowie. Według tradycji jego ciało nie uległo rozkładowi, a przy grobie dochodziło do uzdrowień[1].
W 2023 r. Kościół Prawosławny Ukrainy ogłosił go świętym[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Рафаил (Заборовский). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
- ↑ a b c Zaborovsky, Rafail
- ↑ Mironowicz A.: Diecezja białoruska w XVII i XVIII wieku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2008, s. 231. ISBN 978-83-7431-150-2.
- ↑ ВЕНИАМИН
- ↑ Відбулось засідання Синоду ПЦУ [online], Духовний Фронт України, 28 marca 2023 [dostęp 2023-03-29] (ukr.).