Pitirim (Swiridow)

Pitirim, imię świeckie Piotr Piotrowicz Swiridow (ur. 9 grudnia^?/21 grudnia 1887 w Pachotnym Ugole, zm. 10 sierpnia 1963) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Pitirim

Piotr Swiridow
Metropolita kruticki i kołomieński
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1887 Pachotnyj Ugoł
Data śmierci	10 sierpnia 1963
Miejsce pochówku	Moskwa
Metropolita kruticki i kołomieński
Okres sprawowania	1960–1963
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia moskiewska
Śluby zakonne	1941
Diakonat	1911
Prezbiterat	1915
Chirotonia biskupia	25 grudnia 1941

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	25 grudnia 1941
Miejscowość	Kujbyszew
Konsekrator	Mikołaj (Jaruszewicz)
Współkonsekratorzy	Andrzej (Komarow), Sergiusz (Griszyn)
Konsekrowani biskupi Mikołaj (Jeriomin) 17 grudnia 1953 Leoncjusz (Bondar) 10 sierpnia 1956 Mikołaj (Kutiepow) 10 września 1961
Współkonsekrowani biskupi Jonasz (Orłow) 19 marca 1944 Andrzej (Suchenko) 25 lutego 1948 Kasjan (Jarosławski) 26 marca 1961 Cyprian (Ziornow) 6 sierpnia 1961

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Ukończył kursy nauczycielskie w szkołach cerkiewnych i od 1907 pracował w różnych szkołach parafialnych w guberni saratowskiej. W 1911 przyjął święcenia diakońskie. Dwa lata później został przyjęty na czwarty tok seminarium duchownego w Saratowie i dwa lata później przyjął święcenia kapłańskie. Służył w różnych parafiach w regionie saratowskim, następnie we wsi Tomyłowka (obwód kujbyszewski). W końcu lat 30. popierał ruch Żywej Cerkwi, ostatecznie jednak wycofał się z tego i złożył akt pokutny przed metropolitą moskiewskim i kołomieńskim Sergiuszem (Stragorodskim).

W 1941 był protoprezbiterem, służył w Kujbyszewie. W tym samym roku złożył wieczyste śluby zakonne, zaś 25 grudnia tego samego roku przyjął chirotonię na biskupa kujbyszewskiego. W 1942 przeniesiony do eparchii kałuskiej i borowskiej. Dwa lata później objął katedrę kurską i biełgorodzką. W 1945 został podniesiony do godności arcybiskupiej, zaś w 1947 – przeniesiony na katedrę mińską. Wcześniej, według niektórych źródeł, był biskupem łuckim i wołyńskim.

Od 1959 do 1960 był metropolitą leningradzkim i ładoskim, zaś od 1960 do swojej śmierci w 1963 – krutickim i kołomieńskim. Zasiadał w Świętym Synodzie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.